เพราะฉันคือหญิงอมตะ! 4
404 Words
พรั่บๆ
เสียงกระทบกันของผิวหนังเริ่มที่จะหนักหน่วงขึ้นเรื่อยๆ เมื่อเจ้าแก่นกายของเด็กหนุ่มกำลังเคลื่อนกำลังให้มันไวต่อแรงเสียดสีมากขึ้น อกสวยของเธอก็ถูกเขาบี้อย่างสนุก
“อื้อ...ไอ้เต้! เจ๊ไม่ไหว” เธอเหมือนโดนเด็กหนุ่มกำลังกระชากวิญญาณของเธอไป ร่างกายเธอเริ่มไร้การควบคุม สองมือปัดป้ายไปทั่วแผ่นหลังของชายหนุ่ม
“โครตรู้สึกดีอ่าเจ๊!” เขาแทบคลั่งเมื่อเจ้าแก่นกายของเขา กำลังตอบสนองต่อความใคร่ ความเฉอะแฉะของช่องทางของฝ่ายหญิงมันกำลังตอดรัดแก่นกายของเด็กหนุ่มที่อัดอั๋นพร้อมจะถูกปลดปล่อยออกมา เขารีบเอาเจ้าแก่นร้อนออกจากโพรงสวาทของหญิงสาว ก่อนจะปล่อยน้ำแห่งความใคร่ เต็มเรือนร่างของเธอ
“ฮึ! เห็ดโคนจริงๆ ด้วย”
แรงเหนื่อยหอบของทั้งคู่ ทำให้เธอและเขานอนสลบไสลบนเตียงนอนของเธอ นี่เธอโดนสอยลงมาจากคานทองสำเร็จแล้วสินะ เขาบอกว่าถ้ากินเด็กจะเป็นอมตะ คำกล่าวนี่จะยังใช้ได้ กับผู้หญิงอย่างเธอหรือเปล่าละ แต่เธอก็สามารถที่จะเด็ดดอกเห็ดของเขา จนสำเร็จ และสลบไม่ได้สตินั้นแหละ เด็กน้อย ก็ยังเป็นเด็กอยู่วันยังค่ำ
เอกอี้เอ้กเอ๊ก....(มันคือเสียงนาฬิกาปลุกของอีเต้)
ฟ้าสาง แสงแดงสาดส่องเข้ามายังร่างกายของเขา เขาลุกขึ้นบิดขี้เกียจ ก่อนจะหันไปเจอกับใบหน้าหญิงสาว ที่นอนหลับอยู่ข้างตัวเขา (O_o?)
“ชิบหายแล้ว~” เขาสบถคำพูดตัวเองทันที ที่ได้เห็นร่างกายอันเปลือยปล่าวของเธอ ที่นอนอยู่ข้างกายเขา ก่อนที่สายตาเข้าจะมองสำรวจไปยังรอบๆ ห้องก็ต้องตกใจอีกรอบ
“ซวยแล้วไอ้เต้!” ร่างบางเริ่มขยับร่างกายตัวเอง เธอลุกขึ้นบิดร่างกาย ก่อนจะจ้องมองใบหน้าของชายหนุ่ม เต้ทำอะไรไม่ถูกนอกจากยิ้มให้หญิงสาว เธอก้มมองร่างกายตัวเอง สลับกับมองร่างกายของเต้ ก่อนจะส่งยิ้มหวานอันพราวพริ้งให้กับเขา เต้ทำอะไรไม่ถูก รู้แค่ว่าเมื่อคืนเขาสองคนต้องทะลวงศึกหนักกันแน่ๆ เลยได้แต่ส่งรอยยิ้มหวานให้กับเธอไป และทักทายด้วยคำพูดอ่อนโยนแทน
“อรุณสวัสดิ์”
“อรุณสวัสดิ์”
- Writer
