2002 Artvin / Yusufeli / Nisan
Şule dirseklerini pencereye dayamış, elleri çenesinin altındaydı. Ayakları heyecandan yerinde duramıyor, kıpır kıpır sallanıyordu.
Emine yandan bir bakış atıp kızının bu telaşlı haline gülümsedi.
Şule dikkatle süzdüğü sokakta bir araba görmesiyle ciddileşti. Başını hafif öne uzatıp gözlerini kıstı. Arabanın kendi araçları olduğunu anlayınca yüzünde kocaman bir gülümseme belirdi. Pencerenin önünden hızla kalkıp kapıya koştu.
Annesi arkasından "Şuleee!" diye uyarınca bir U dönüşü yapıp örgü yeleğini kaptığı gibi geri kapıya yöneldi. Yeleğini sırtına geçirip dış kapıyı açtığında, babası da çoktan merdivenleri tırmanmıştı.
"Kızım? Hayırdır babasının gülü, nereye böyle?" diye sordu Hasan. Kızının derdini adı gibi biliyordu. Sabah o tatlı hallerini görmek
