Adam elinde valiziyle Korkmaz konağının önünde durdu yıllardır buraya adım atmamıştı. Ama artık ailesinin hasretine dayanamamıştı. Annesi babası kız kardeşi ve abisi.
Ne çok kırmıştı abisinj. Bir ağalık uğruna abisine yapmadığını bırakmamış üstüne çekip girmişti Mardin'den. Şimdiyse köpek gibi pişmandı. değer miydi sırf ağalığı abisi aldı diye hır gür çıkarıp yıllarca küs kalmaya.
Adam elinde valiziyle Korkmaz Konağı’nın taşlık girişinde durdu. Tozlu çizmeleri, güneşten kavrulmuş teni ve yüzüne oturmuş yorgunluk, yılların izini açıkça taşıyordu. Bakışlarını konağın büyük ahşap kapısına dikti. Ne kadar zaman geçmişti? Sekiz yıl? Dokuz mu? Belki daha fazla… Zaman acıyı silmemişti, aksine her gün biraz daha derinleştirmişti içinde.
Bir zamanlar kahkahalarının yankılandığı, ailesinin sesle
