Chapter 10 (SPG)
1295 Words
Dado’s POV
Pagpasok ko sa tent ni Miss Fia, nadatnan kong nakaupo siya sa magandang upuan habang abalang nakaharap sa laptop niya. Ang lamig din sa loob kasi naka-aircon.
“Good morning, Ma’am Fia,” basag ko sa katahimikan kaya tinapunan na niya ako ng tingin. Hininto niya muna ang ginagawa niya at saka niya sinara ang laptop.
“Eduardo,” banggit niya sa pangalan ko na parang ang weird. “Oh, mas kilala sa pangalang Dado,” sabi pa niya at saka ito tumayo para lapitan ako.
“Opo, Dado na lang po ang itawag niyo sa akin para mas maikli at para mas cool.” Pinipilit kong huwag kabahan sa harap niya. Ewan ko ba, hindi ko alam kung bakit kailangan kong kabahan sa harap niya. Siguro ay dahil ngayon lang ako nakaharap ng ganitong mala-artista ang datingan. Saka, naalala ko ‘yung kinuwento ng tricycle driver sa akin kaninang umaga. Hindi ko inaakalang ganito siya. Na ganoon ang gawain niya kapag nasa Manila.
“Kaninang umaga, naalala mo ba ‘yung tinawag kita dahil may gusto pa akong sabihin?” tanong niya kaya tumango ako. Iyon din ‘yung sasabihin ko sana agad sa kaniya ngayong gusto niya akong kausapin. Kaya lang siya na ang nag-open kaya hindi ko na kailangang gawin.
“A-ano po ba ‘yung sasabihin niyo?” Ngumiti siya at saka tumingin nang seryoso sa akin.
“Bakit nauutal ka? Natatakot ka ba sa akin? Mukha ba akong masungit? Mukha ba akong dragon sa paningin mo?” mahinahon niyang tanong habang natatawa sa akin.
“Hindi po, ang totoo nga niyan ay napakaganda niyo. Naiilang lang po talaga ako kasi ang ganda-ganda niyo,” sabi ko nang hindi na rin nahihiya.
“Salamat kung ganoon. Anyway, halika, ipapakita ko sa ‘yo ang gusto kong mangyari sa mga kubo dito sa farm ko,” sabi niya at saka ito bumalik sa upuan niya. Binuksan na niya ulit ang lapto niya. Lumapit naman ako sa kaniya. Tumayo siya. Inakay niya akong maupo sa inupuan niya. Hinarap niya ang laptop sa akin habang nakatayo siya sa likuran ko.
“Ang ganda po nitong naging design ninyo,” puri ko sa kaniya. Ang totoo ay easy masyado itong kubong nagawa niya. Hindi ako mahihirapa dito.
Habang tinitignan ko ang mga kubong na-design niya, naramdaman kong biglang may dumikit na dalawang malambot na bola sa balikat ko. “Tapos, Dado, ito naman ay gusto kong maging kulay nila,” sabi niya at saka pinindot ang laptop para ipakita sa akin ang mga larawan ng bahay-kubo na may iba’t ibang kulay. Habang pinipindot niya ang laptop, nakadikit sa balikat ko ang dibdib niya. Na para bang sinadya niyang gawin ‘yon. Hindi ko napigilang tigasan dahil sa puwesto naming dalawa. Nakakahiya kapag nakita niya o nalaman niyang nag-iinit ako sa ginagawa niyang ‘to.
“Anong masasabi mo, Dado?”
Hindi ako makapaniwalang nangyayari ‘to. Nasa balikat ko sa likuran ang malalaking bundok niya.
“Magaganda ba ang napili kong kulay, Dado?”
Kung nakikita lang kami ni Henjie ngayon, tiyak na tutuksuhin niya ako.
“Sabihan mo ako kapag may pangit, Dado, para ma-edit ko pa.”
Tayong-tayo na ngayon ang titë ko. Feeling ko ay nakalabas na sa itaas ng briëf ko ang ulo ng titë ko.
“H-hello, nakikinig ka ba, Dado?” tanong niya kaya doon na ako nahimasmasan.
“H-ha? A-ano nga po ‘yong sinasabi niyo?” Bigla siyang tumayo at humiwalay na sa akin. Tinignan niya ako nang nakakunot ang noo. Pagkatapos, nakita ko na napatingin siya sa pantalong suot ko. Nahalata kaya niya na tigas na tigas ang titë ko ngayon?
“Ang sabi ko, maganda ba ang mga kulay ng kubo?” tanong na niya ulit.
“Opo, parang mga bulaklak. Maganda po ang naisip ninyo na bawat kubo ay iba’t iba ang kulay nito. Tamang-tama sa flower farm na ‘to,” sagot ko na habang nakatingin sa laptop.
“Sorry, Dado,” sabi niya bigla kaya napatingin tuloy ako sa kaniya.
“P-para saan po?” pagtataka ko naman.
“Nadikit ko ‘yung mga dibdib ko sa balikat mo. Kaya ka ba nawala sa wisyo. Saka, ‘yan oh, parang may nagalit ata sa loob ng pantalon mo.”
Sana lamunin na ako ng lupa ngayon. Nakakahiya. Sabi na e, napansin niya. Grabe, tang-ina, hindi ako makapaniwalang sasabihin niya ‘to. Nakakahiya.
“Sorry po, lalaki po kasi ako kaya hindi ko ho napigilan. Pasensya na rin po kayo. Huwag po sana kayong magagalit,” sabi ko. Paluhod na dapat ako sa kaniya pero pinigilan niya ako.
“Ang cute mo, Dado. Para kang bata. Okay lang ‘yon, naiintindihan ko. Saka, may mali rin ako. Hindi ko rin napansin kasi na nadikit ko na ang mga dibdib ko sa balikat mo,” paghingi niya rin ng tawad sa akin. Na para naman sa akin ay sinadya niya para ma-testing ako. Ano kayang pinaplano niya? May chance kaya na landiin din ako nito. Kaya lang, naiisip ko talaga na imposible kasi hindi ako mayaman. Hindi kami magka-level kaya hindi ako confident na matitikman ko ang gaya niya. Pero, suwerte na rin ako na naranasan kong madikit ang dibdib niya sa balikat ko. Kung sa kamay ko siguro nadikit ‘yon, malamang na malalang bööb job ang gagawin ko sa kaniya habang dinidila-dilaan iyon. Hindi ko titigilan ang dibdib niya hanggang hindi namumula ang utöng niya.
Sa puntong ‘to, gusto ko na tuloy ilabas ang titë ko para ipalaro sa kaniya. Kaya lang kung gagawin ko ‘yon baka makulong ako at mawalan pa ako ng trabaho.
Pagkatapos niyang sabihin ang lahat ng gusto niyang sabihin at gusto niyang ipakita sa akin na mga design niya, pinalabas na niya para makapagtrabaho na ako. Pero imbes na tumuloy ako sa trabaho, napatakbo ako papunta sa ihian namin dito. Malayo ito sa kanila, may malaking puno kasi dito na hindi ipapaputol ni Miss Fia. Maganda kasi itong tambayan dito. Pagdating sa likod ng puno, imbis na umihi ako, doon ko na tinuloy ang init na tumubo sa akin dahil sa ginawa ni Miss Fia. Nagjaköl ako nang nagjaköl hanggang sa labasan ako. Tirik ang mata at nakanganga ako habang lumalabas ang marami kong katas. Tapos na akong nung idilat ko ang mga mata. Namilog na lang ang mga mata ko nang makita kong nakatingin na pala sa akin ang gagong si Henjie.
Napangiti siya sa akin nang makita niyang nakatingin siya sa akin. “Grabe, anaconda pala ‘yang tinatago mo. Bakit nagjaköl? Anong ginawa sa ‘yo ni Ma’am Fia at tinigasan ka paglabas mo doon?” tanong niya kaya dali-dali ko nang pinasok sa loob ng pantalon ko ang titë ko.
“Wala, dinatnan lang talaga ako ng init ng katawan. Tara na doon, magtrabaho na tayo bago pa kita sipain sa mukha. Namboboso ka pa!” inis kong sabi sa kaniya habang inuumangan ko siya ng suntok.
“Ang laki nga, e. Daks ka. Kawawa ang babaeng makakasta mo sa kama,” sabi pa niya kaya binatukan ko na siya.
“Tumigil ka na. Nakakahiya kapag may nakarinig sa ‘yo,” saway ko sa kaniya.
“Pink ang ulo, parang makopa.”
“Tama na sabi, Henjie!”
“Ang tamöd, ang dami at parang fountain.”
“Tang-ina, Henjie, tama na sabi. Nakakahiya ka!”
“Ang itlog, maputi kahit na napapaligiran ng mga kulot na buhok.”
Sinipa ko na siya nung mapikon na ako. Dumausdos tuloy siya sa lupa kaya natigil na siya. Pagkita ko sa mukha niya, nagdugo ang nguso niya.
“Yan ang dapat sa mga ngusong ayaw tumigil sa kakadaldal,” natatawa kong sabi habang siya naman ang hindi maipinta ang mukha.
- Writer
