Episode-02ผิดกฎ

1440 Words

ห้ามมีความรู้สึกเด็ดขาดไม่ว่าจะเป็นความรู้สึกแบบไหนก็ตาม สิ่งเดียวที่มีร่วมกันคือเซ็กซ์ หากคนใดคนหนึ่งมีความรักหรือต้องการหยุดความสัมพันธ์นี้ อีกฝ่ายต้องยอมรับและหยุดทุกอย่างด้วยความเต็มใจ ห้ามเอาใจลงไปเล่นเพราะมันเป็นเรื่องของความสัมพันธ์ทางกาย เว้นช่องว่างของกันและกัน ห้ามคิดถึงอนาคต เก็บทุกอย่างไว้เป็นความลับ ห้ามตกหลุมรัก! และที่สำคัญป้องกันทุกครั้ง ทั้งหมดที่กล่าวมานี้ทั้งเขาและเธอต่างรู้และยอมรับมันด้วยกันทั้งสองฝ่าย ... “อาทิตย์หน้าไปทะเลกันไหม” อลันเสนอขึ้น “ฉันคงไม่ได้ไปต้องกลับบ้านที่ปทุม” เจ้าหญิงตอบเสียงเรียบ “อีกแล้วนะ ทริปที่แล้วเธอก็ไม่ได้ไป” “ทริปต่อไปไม่พลาดแน่นอนสัญญา” “จะรอดู คราวที่แล้วเธอก็พูดแบบนี้” นัดกันทีไรไม่เป็นไปตามแผนที่วางไว้สักที แต่หากชวนปุ๊บไปปั๊บแบบนั้นถึงจะได้ไปครบทุกคน “สิ้นเดือนที่บ้านจัดงานเลี้ยงเปิดตัวสินค้าใหม่ไปด้วยกันนะ” “มึงพูดกับใครไอ้คิน” เธียร์เอ่ยเมื่ออยู่ ๆ อคินก็โพล่งขึ้นมา “พูดกับทุกคนนี่แหละ” เขาตอบเสียงเรียบพร้อมกับเงยหน้ามองเจ้าหญิงที่ไม่ได้สนใจฟังคำพูดของเขาตั้งแต่แรก “เธอช่วยสนใจคนรอบข้างหน่อยได้ไหมวะหญิง” “ได้ยินแล้วไง” ปากพูดกับเขาแต่สายตาก็เอาแต่มองมือถืออยู่แบบนั้นจนณิชาที่นั่งอยู่ข้าง ๆ อดสงสัยไม่ได้ “ดูอะไร กรี๊ด! หล่อมาก” “ชู่...อย่าเสียงดังสิ” เสียงของสาว ๆ ทำเอาเพื่อนชายอยากรู้ไปตามกัน “ดูอะไร” ออกัสต์ถามก่อนจะชะเง้อไปมองบ้างแล้วพูดความในใจออกมาตามประสา “กูหล่อกว่าตั้งเยอะ” “ก็หล่อ แต่หล่อคนละแบบ” เจ้าหญิงว่ายิ้ม ๆ แล้วหันไปตั้งใจดูไลฟ์สดของเน็ตไอดอลชื่อดังที่เธอชื่นชอบต่อ “คนละแบบนี่แบบไหนบ้าง” อคินถามด้วยความอยากรู้ “หล่อ หล่อเหี้ย ๆ หล่อฉิบหาย” “แล้วฉันหล่อแบบไหน” “หล่อฉิบหายก็พอ ถ้าหล่อเหี้ย ๆ มันดูเกินจริงไปหน่อย” “หลอกด่าหรือเปล่าเนี่ย” “เปล่าด่าเลย” หลายวันผ่านไป “ไม่เจอนานโตเป็นสาวแล้วสวยซะด้วย” น้ำเสียงอ่อนโยนเอ่ยพร้อมกับลูบศีรษะด้วยความรัก “เรียนใกล้จบแล้วสิ” “อีกสองปีค่ะ ยายต้องแข็งแรงไว้นะรอหนูเรียนจบมีงานดี ๆ ทำ” “ใจอยากรอเลี้ยงเหลนด้วยซ้ำแต่สังขารมันไม่ไหว ไม่รู้เลยว่าสองปีจะอยู่ถึงหรือเปล่า” “ถ้ารอเลี้ยงเหลนคงอีกนานค่ะ หนูยังไม่มีแฟนเลย” “ตาย ๆ สวยขนาดนี้ไม่มีแฟนได้ยังไงเนี่ย” นานหลายนาทีที่ยายหลานคุยกันด้วยความคิดถึง นับว่าเป็นการใช้เวลาร่วมกันได้คุ้มค่ามากเลยทีเดียว “จะกลับแล้วเหรออยู่ค้างด้วยกันสักคืนสิลูก” น้าสาวเอ่ย “ก็อยากค้างอยู่แหละค่ะแต่พรุ่งนี้หนูมีเรียน” “เสียดายจัง” “ถ้ายังไงจะหาโอกาสมาค้างที่นี่ให้ได้นะคะ” “จ้า งั้นอยู่กินข้าวด้วยกันก่อนนะแล้วค่อยกลับ” “ค่ะ” ทุกอย่างผ่านพ้นไปด้วยดีกว่าจะถึงเวลาที่เธอต้องกลับท้องฟ้าก็มืดสนิทแล้ว “ขับรถดี ๆ นะ ถึงคอนโดแล้วโทรมาบอกแม่ด้วย” “รับทราบค่ะ” ขานรับอย่างเข้าใจพร้อมกับเข้าไปสวมกอดผู้เป็นแม่อย่างเช่นเคย “แม่อยู่ที่นี่ก็ดูแลตัวเองดี ๆ นะ หนูจะตั้งใจเรียนไม่ดื้อไม่ซน” “ให้มันจริงเถอะ” “จริงสิ แม่รอดูเลยหนูจะมีงานดี ๆ ทำ มีเงินเดือนแสนแพงมาให้แม่ภาคภูมิใจ” “ไม่ต้องเอาอะไรมาอวดหรอกเอาตัวรอดได้แค่นั้นพอแล้ว” “แม่อ่า” ใช้เวลาเดินทางกว่าสองชั่วโมงก็ถึงที่พักแล้ว ระยะทางไม่ไกลแต่รถติดหนักมาก ครืด... ครืด... “ว่าไง” ปลายสายคือเพื่อนรักอย่างจันทร์เจ้า (อยู่ไหนคะ) “เพิ่งถึงห้องเมื่อกี้เอง” (เธอไม่มาเรียนรู้สึกเหมือนขาดสมองซีกซ้ายไป) “ฮ่า ๆ เว่อร์เกินไปแล้ว อยู่ไหนกันอะ” (ร้านประจำ เธอมาไหมเดี๋ยวให้อลันไปรับ) “ไม่ล่ะ เชิญตามสบายเลยฉันเพลียเต็มทีแล้ว” (งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะ) “โอเค” วางสายจากเพื่อนรักแล้วทำธุระส่วนตัวไปตามประสา แหงนมองนาฬิกาอีกทีก็ปาไปตีสองแล้ว ติ๊ง! [นอนหรือยัง] “ยัง” [เดี๋ยวไปหานะ] แค่เพียงไม่นานเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น บานประตูเปิดออกพร้อมกับน้ำหอมกลิ่นคุ้นเคยที่ลอยคละคลุ้งไปทั่วบริเวณห้อง “ดึกป่านนี้แล้วทำไมยังไม่นอนอีก” “มาถึงก็เที่ยงคืนแล้ว ซักผ้าทำนั่นทำนี่กว่าจะเสร็จอีก ว่าแต่ฉันแล้วนายทำไมไม่นอน” “...” อคินไม่ตอบอะไรเขาเพียงแค่ดันร่างบางตรงหน้าให้นอนราบไปกับที่นอนอย่างที่เคยชอบทำ “คิดถึงร่างกายของเธอ” “เว้นวันนี้สักวันได้ไหมฉันเพลีย” ดวงตากลมโตคล้อยจะหลับไปทุกที เห็นแบบนั้นเขาจึงพลิกตัวลงนอนข้าง ๆ แทน “จะนอนกับฉันหรือไง” “อืม” “ไม่สิ นายเคยบอกว่า...” “นอนได้แล้วอย่าพูดมากอยู่” “นายผิดกฎเองนะ” “รู้แล้ว” “ช่างเถอะ! ลุกไปปิดไฟให้ด้วย” นั่นคือประโยคสุดท้ายที่เขาได้ยินก่อนที่ความเงียบจะเข้าปกคลุม ใช่...เจ้าของห้องเธอหลับไปแล้ว ครืด ... ครืด ... โทรศัพท์มือถือของเขามีสายเรียกเข้าแต่พอเห็นเบอร์ที่โชว์หราอยู่ตอนนี้เขากลับเลือกที่จะตัดสายทิ้งแล้วกดปิดเครื่องไปแทน เช้าวันใหม่ “อื้อ!” น้ำเสียงหงุดหงิดดังขึ้นเมื่อรู้สึกว่าร่างกายถูกรบกวน “อะไรวะ” เธอเผลอสบทออกมาก่อนจะลืมตามองหาบางอย่างที่รบกวนการนอนของเธอ “วะอะไรเดี๋ยวตบปากแตก” อคินตอบเสียงเรียบ เขารู้สึกไม่ชอบใจที่ได้ยินประโยคหยาบคายออกจากปากเพื่อนสาวอย่างเจ้าหญิง “อย่ากวนได้ไหมขอนอนอีกครึ่งชั่วโมง” “จะสายแล้วนะ” “อือช่างมัน” น้ำเสียงงัวเงียตอบแล้วหลับตาลงอีกครั้ง แต่ถึงอย่างนั้นใครอีกคนก็ยังไม่ลดละความต้องการของตัวเอง เขาแทรกตัวเข้าไปในผ้าห่มผืนเดียวกันแล้วซุกใบหน้าลงบริเวณหน้าอก ริมฝีปากหนาขบเม้นผ่านเนื้อผ้าจนเกิดความรู้สึกแปลกใหม่ เขาไม่เคยรู้สึกเบื่อเลยกับร่างกายนี้ “ถุงยางล่ะ” เขาถามขึ้นเมื่อเปิดลิ้นชักข้างเตียงแล้วพบเพียงความว่างเปล่า “หมด” “...” “อย่าแม้แต่จะคิดนะ” นิ้วเรียวชี้หน้าอย่างเอาเรื่อง แต่มีเหรอที่คนอย่างเขาจะฟัง “อคิน!” “ก็มันตื่นแล้วจะให้ทำไง” “มือไง” “ไม่ถนัดแบบนั้นด้วยสิฉันถนัดแบบนี้มากกว่า” จบปะโยคก็หยัดตัวขึ้นเล็กน้อยแล้วรั้งเพื่อนสาวให้ลุกขึ้นนั่ง “เธอรู้ว่าควรทำยังไง” “กัดให้ขาดไปเลยซะดีมั้งจะได้ไม่ต้องเป็นภาระ” อคินไม่พูดอะไรออกมาอีกเขาเพียงยกยิ้มอย่างพอใจ เพราะถึงแม้ว่าเธอจะบ่นแต่ก็ยอมทำตามความต้องการของเขาอยู่ดี ตาคู่คมมองริมฝีปากเล็กกับเรียวลิ้นที่กำลังวุ่นวายอยู่ตรงส่วนนั้น รสเซ็กซ์เดิม ๆ แต่แปลกที่ไม่รู้สึกเบื่อ แคก! แคก! “ทำไมมันข้นจังปกติต้องใสกว่านี้” เสียงหวานดังขึ้นพร้อมกับพิจารณาน้ำรักของเพื่อนชายที่เธอคายออกมา “ไม่ได้ปล่อย?” “อืม” “เป็นไปได้” “เป็นไปแล้ว รีบอาบน้ำแต่งตัวเถอะเดี๋ยวพวกมันก็โทรตามหรอก” “จริงด้วย” พูดจบก็ลงจากเตียงคว้าผ้าเช็ดตัวเข้าห้องน้ำไป ราวครึ่งชั่วโมงเธอก็ทำธุระส่วนตัวเสร็จ เขามองเธอทุกอิริยาบถ นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นหน้าเธอตั้งแต่เข้านอนยันตื่นนอน “มองอะไร” “เปล่า” “เปล่าอะไรเห็นอยู่ว่ามอง” “ก็เห็นอยู่ว่ามองแล้วจะถามทำไม” “ไม่คุยด้วยแล้ว” เลิกสนใจเพื่อนชายแล้วหันมาแต่งหน้าแต่งตัวต่อ “เดี๋ยวแวะห้องฉันก่อนนะขออาบน้ำแต่งตัวสิบห้านาที” “นึกยังไงถึงมาค้างด้วย เมาเหรอหรือเครียดอะไร” “ไม่ต้องสนใจหรอก” “ต้องสนสิเพราะนายทำผิดกฎ อีกอย่างนะคนอื่นที่นี่เขามองว่าฉันเป็นเมียนายหมดแล้ว” “ไร้สาระ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more