พาท...
‘ตั้ว เจษฎา’
"พี่ผิดเอง เรื่องนี้พี่ผิดเอง วันที่พ่อฝ้ายมาดักเจอพี่ ท่านบอกให้พี่เลิกกับฝ้าย เพราะพี่เป็นตัวถ่วงชีวิตฝ้าย ท่านบอกว่าพี่ไม่มีปัญญาทำให้ฝ้ายสบายหรอก พี่มีแต่จะทำให้ฝ้ายตกต่ำ ถ้าพี่รักฝ้าย เลิกกับฝ้ายซะ... แล้วพี่ก็ทำแบบนั้นจริง ๆ พี่ให้แฟนของเพื่อนมาช่วยเล่นละครน้ำเน่า แล้วพี่ก็หายไปจากชีวิตฝ้ายแบบที่ท่านสั่ง พี่คิดถึงฝ้ายทุกวัน ไม่มีวันไหนที่พี่ไม่คิดถึง แต่เพราะพี่ไม่อยากเป็นตัวถ่วงชีวิตของฝ้าย พี่อยากเห็นฝะ..."
เพี้ยะ!
หน้าผมชาวาบเพราะฝ่ามือเรียวเล็กที่ฟาดลงใบหน้าผม ผมพูดไม่ทันจบ เธอก็ตบที่ใบหน้าผม
"ถ้าพ่อฝ้ายบอกให้พี่ไปตาย พี่ก็จะทำใช่ไหม ทำไมอะ ทำไมไม่ถามฝ้ายบ้าง พี่ก็รู้ว่าฝ้ายเลือกพี่ แต่ทำไมพี่ไม่เลือกฝ้าย" เธอร้องไห้ เธอกำลังโมโห
ผมทำอะไรไม่ถูก ไม่รู้ว่าควรจะทำยังไงต่อดี
‘ฉันช่วยนายแล้ว ต่อไปอย่าเข้าไปยุ่มย่ามกับลูกสาวฉันอีก ถ้านายเป็นลูกผู้ชายพอ’
มันค
