พาท...
‘ฝ้าย อภิญญา’
"พี่รับได้ไหม...ถ้าฝ้ายมีใครอีกคน" ฉันถามผู้ชายตรงหน้า ซึ่งเขากำลังนิ่งค้างเหมือนจะตกใจกับคำถามที่ฉันถามออกไป
“...” พี่ตั้วเงียบ มองหน้าฉันนิ่ง ๆ
"ว่าไงคะ" ฉันถามย้ำอีกครั้ง
"ฝ้ายรักเขาคนนั้นเหรอ" แล้วพี่ตั้วก็ถามเสียงเศร้า
"รักค่ะ ฝ้ายรักเขามาก เขาคือกำลังใจของฝ้ายในวันที่ใจฝ้ายอ่อนล้า ฝ้ายรักเขามากจริง ๆ" ฉันเอ่ยด้วยสีหน้าจริงจัง
พี่ตั้วพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะยิ้มฝืน ๆ แล้วเอ่ย "ถ้าฝ้ายรักเขา พี่ก็ยอม พี่ยอมได้ พี่รับได้ เพราะพี่ไม่อยากเสียฝ้ายไปอีก"
"ค่ะ ขอบคุณนะคะที่เข้าใจฝ้าย ฝ้ายรักพี่ตั้วนะ" ฉันยิ้มกว้าง ถึงแม้จะรู้ว่าเขาฝืนยิ้ม ฉันเดาได้นะว่าเขากำลังคิดอะไร
แต่ฉันดีใจที่คำตอบของเขาคือคำว่ารับได้ ถึงแม้เขาจะเข้าใจไปอีกแบบ ยังไม่เฉลยดีกว่า ปล่อยให้เขาคิดไปเองก่อน ถึงเวลาค่อยบอก
"ครับ ปะ ไปบ้านพี่กัน" เขายื่นมือมาจับมือฉัน มืออีกข้างเขาลูบที่หน้าด้วยความเ
