CHAPTER. 11

1762 Words

เกาะมันเดรา เมื่อถึงแล้วคนตัวโตก็อุ้มคนตัวเล็กที่กำลังโวยวายทุบแผ่นหลังเขาอย่างเอาเป็นเอาตายเนื่องจากโดนร่างสูงอุ้มพาดบ่า แต่แรงเท่ามดหรือจะทำอะไรเขาได้ ร่างสูงเดินเข้าไปในตัวบ้านอย่างรวดเร็ว เจอกับกลุ่มแม่บ้านที่ยืนหน้าซีด สาเหตุเนื่องจากหาคนตัวเล็กไม่เจอนั่นเอง “เอ่อเกิดอะไรขึ้นคะนายหัว” ป้าอรเป็นหน่วยกล้าตายถามขึ้นมา “ดูแลกันยังไง ถึงปล่อยให้เธอหนีไปได้” เหมราชพูดเสียงเข้มจน ทุกคนถึงกับเงียบก้มหน้าไม่มีใครกล้าตอบสักคน “ช่วยด้วยค่ะป้าอร ช่วยปิ่นด้วย...ฮือออ” หญิงสาวเอ่ยวอนขอด้วยเสียงสั่นเครือ ร้องไห้อย่างน่าสงสาร แต่ไม่มีใครกล้ามาช่วย แม้กระทั่งป้าอรที่เหมราชเกรงใจที่สุด “นายหัวคะ..” ป้าอรพยายามที่จะช่วย แต่... “ออกไปกันให้หมด ถ้าฉันไม่เรียก ใครหน้าไหนก็ห้ามเข้ามาในบ้าน” คนตัวใหญ่บอกเสียงดัง ทุกคนไม่มีใครกล้าขัด ได้แต่ทำตามคำสั่ง พากันเดินไปตึกแม่บ้านที่อยู่ทางด้านหลังกันจนหมด ………. “ปล่อยนะไอ้บ้า ไอ้เลว” หญิงสาวด่าออกมาด้วยความคับแค้นใจพร้อมกับทุบหลังเขารัว ๆ แต่เหมราชก็ไม่รู้สึกสะเทือนอะไรเลย เขายังเดินแบกเธอขึ้นไปบนห้องนอนต่อไป แกร๊ก ปัง!! เสียงเปิดและปิดประตูเสียงดังสนั่นด้วยมือข้างเดียวของเขา ฟุบ!! เหมราชวางร่างบางของปิ่นมุกลงมาบนเตียงอย่างแรง คนตัวเล็กรีบตะเกียกตะกายจะวิ่งหนี แต่ช้ากว่ามือหนาที่คว้าแขนเธอเอาไว้ พร้อมเหวี่ยงลงบนเตียงอีกครั้ง “จะหนีไปไหน บอกแล้วไงว่ายังไงวันนี้เธอก็ไม่รอด” เขาพูดอย่างสะใจที่เอาชนะเธอได้ พร้อมกับยืนจังก้าข่มขวัญคนตัวเล็กอยู่ปลายเตียง “อย่าทำอะไรปิ่นเลยนะคะ ปิ่นยอมแล้ว ฮือออ” คนตัวเล็กยกมือขึ้นไหว้ หวังขอความเห็นใจจากซาตานร้าย แต่มีหรือที่ซาตานร้ายอย่างเขาจะเห็นใจ “โอกาสของเธอหมดแล้วสาวน้อย เธอเป็นคนหาเรื่องใส่ตัวเองนะคราวนี้ กล้ามากที่ขัดคำสั่งฉัน ทั้ง ๆ ที่ฉันเตือนเธอแล้ว ” เหมราชยิ้มเหี้ยมและบอกออกไปด้วยน้ำเสียงเย้ยหยัน “ปิ่นขอโทษ ต่อไปปิ่นจะไม่หนีอีกแล้ว ยกโทษให้ปิ่นสักครั้งนะคะ” ปิ่นมุกร้องขอทั้งน้ำตา แต่เมื่อสบตากับเขา เธอก็รู้ว่าไม่มีผล มือใหญ่ผลักร่างบางให้นอนราบลงกับเตียงเมื่อเธอลุกขึ้นมาอีกครั้ง มือหนึ่งกั้นไว้กันคนตัวเล็กหนี ส่วนอีกมือล็อกท้ายทอยของคนตัวเล็ก พร้อมกับปากหนาตามลงไปประกบปากเล็กจิ้มลิ้มนั่น ดูดดึงอย่างรุนแรง ลิ้นสากชอนไชเข้าไปไล่ต้อนลิ้นเล็กอย่างดุเดือด เหมือนเสือร้ายกำลังจับเหยื่อที่น่าสงสารกิน เพราะมันทั้งรุนแรงและรวดเร็ว “อุ๊บ อืมมมมม อืออ” ปิ่นมุกร้องในลำคอเมื่อโดนปิดปากอย่างไม่ทันตั้งตัว มือเล็กทุบแผ่นหลังของเขาอย่างแรง เมื่อเริ่มหายใจไม่ออก ตุ๊บๆๆ มือเล็กยังไม่ยอมหยุดทุบแผ่นหลังของเขาเมื่อเขายังไม่หยุดสูบเอาลมหายใจของเธอ จนสุดท้ายเหมราชก็ยอมผละริมฝีปากออก “ฉันว่าจะไม่รุนแรงแล้วนะ แต่เธอทำให้ฉันเปลี่ยนใจเอง ช่วยไม่ได้” คนตัวใหญ่ผละตัวออกเพื่อให้เธอได้หายใจ แต่ยังใช้ขาคร่อมร่างบางเอาไว้ พร้อมแกะเนกไทที่คอออกมามัดข้อมือเล็กทั้งสองข้างเข้าไว้ด้วยกันและมัดติดไว้กับหัวเตียง “โอ๊ยย ฉันเจ็บนะ คุณมามัดฉันทำไม ไอ้โรคจิต ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ปล่อย..” ปิ่นมุกพยายามดิ้นให้หลุดจากพันธนาการร้าย แต่ไม่มีทีท่าว่าจะรอดเงื้อมมือเขาได้เลย “โรคจิตเหรอ งั้นฉันจะบอกอะไรให้ ไอ้โรคจิตคนนี้ล่ะว่าที่ผัวเธอ” เหมราชแสยะยิ้มและตอบกลับเธออย่างใจเย็น พร้อมเริ่มถอดเสื้อผ้าของตัวเองช้าๆ ออกจนเหลือแต่ชั้นในสีขาวตัวเดียว “ฮือออออออ ฮึก ปล่อย คุณจะมาทำแบบนี้กับฉันไม่ได้นะ คุณไม่มีสิทธิ์ทำแบบนี้” หญิงสาวร้องไห้และเอ่ยบอกเขาออกไปด้วยความกลัว “ไม่มีสิทธิ์งั้นเหรอ แต่พี่เธอก็ไม่มีสิทธิ์ข่มขืนคนอื่นเหมือนกัน ตอนนี้ฉันจะทำให้เธอได้รู้ว่าความรู้สึกเวลาถูกข่มขืนเป็นยังไง จะได้รู้ว่าผู้หญิงที่ถูกพี่ชายเลวๆของเธอข่มขืนเขารู้สึกยังไง เขาทรมานแค่ไหน” เหมราชเอ่ยออกมาเสียงกร้าว แววตาแข็งกระด้างอย่างน่ากลัว เมื่อคิดถึงปรมะพี่ชายของปิ่นมุก “ฮึก ไม่จริง เฮียปรมะไม่มีวันทำแบบนั้น ไม่มีทาง ต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ ๆ ” เธอเถียงขึ้นอย่างมั่นใจ เพราะพี่ชายเธอเป็นสุภาพบุรุษ แสนดี ไม่มีทางทำแบบนี้กับผู้หญิงคนไหนแน่นอน เธอไม่เชื่อสิ่งที่เขาพูดเด็ดขาด มันต้องมีเรื่องเข้าใจผิดแน่ ๆ “หุบปาก!” เขาตะคอกกลับใส่เธออย่างโมโห พร้อมกับก้มลงมาหาร่างบางอีกครั้ง “กรี๊ด หยุดนะ ” เธอร้องพร้อมดิ้นรนหนีสุดชีวิต เมื่อเขาก้มลงถอดกางเกงของเธอออกจนเหลือแค่แพนตี้ตัวน้อย เธอหนีบขาเข้าหากันแน่น “อือออ อึก อ่าา” เขาก้มลงปิดปากเธออีกครั้ง พร้อมทั้งเลื้อยมือเข้าไปใต้เสื้อ พยายามบีบคลึงสองเต้างามอย่างรุนแรง จิ๊!! เขาทำเสียงอย่างขัดใจเมื่อมือถูกบราเซียกีดขวางเต้างาม เขาลุกขึ้นอีกครั้ง พร้อมทั้งดึงเสื้อยืดของเธอขึ้นไปมัดรวมกับข้อมือไว้เพราะติดเชือกที่มัดอยู่ก่อนหน้า แล้วจึงหันมาถอดบราเชียออกจากร่างงาม ทำให้ความสวยงามปรากฏเด่นอยู่ตรงหน้าเขา ก้อนเนื้ออวบอูมที่ใหญ่เกินตัว มีเม็ดทับทิมสีชมพูล่อตาล่อใจ จนเขาแทบอดใจไม่ไหว แต่เพราะอยากแกล้งจึงส่งสายตาโลมเลียไปที่หญิงสาวที่นอนเปลือยอก บิดตัวไปมา ส่วนขอก็หนีบเข้าหากันแน่น เธอส่งสายตาวิงวอนมาอย่างหมดทางสู้ “อย่ามองนะ ฮือออ” ปิ่นมุกพยายามดิ้นเพื่อหลบซ่อนจากสายตาโลมเลียหื่นกระหายของเขาแต่ก็ทำไม่ได้ ทำได้เพียงส่งเสียงร้องขอ “อือ...” ปิ่นมุกครางออกมาด้วยความเสียวกระสัน เมื่อเหมราชก้มลงละเลงลิ้นตวัดชิมดูดเม้มเบาๆบนเม็ดทับทิมสีหวานนั้น ซึ่งสร้างความรู้สึกเสียวซ่านให้กับหญิงสาวอย่างมาก “หึหึ...”เหมราชเงยหน้าขึ้นจากเม็ดทับทิมเมื่อได้ยินเสียงคราง เขายิ้มชอบใจ ก่อนจะก้มลงไปหาอกอวบอิ่มอีกครั้ง คราวนี้มันรุนแรงกว่าเดิม “อ่ะ อ่าาา” เธอปล่อยเสียงเล็ดลอดออกจากลำคอ พร้อมแอ่นอกอวบเข้าหาเขาอย่างไม่รู้ตัว เมื่อถูกเขาดูดเลียและเม้นดึงมันอย่างรุนแรงขึ้น “หึ ร่านจริงๆ ปากร้องห้ามแต่การกระทำตรงข้ามทุกอย่าง” เขายิ้มเยาะใส่เธอ และพูดอย่างดูถูกเหยียดหยาม เธอเสียใจเป็นอย่างมากเมื่อได้ยินคำดูถูกจากคนบนร่าง เขาก้มกัด ทั้งดูดเลียมันอย่างรุนแรงอีกครั้ง หลังจากที่ด่าว่าเธอ ซึ่งเขากำลังไม่พอใจเป็นอย่างมาก “อ่ะ อย่า ปิ่นเจ็บ อย่ากัดนะคะ ฮืออ” เธอปล่อยน้ำตาลงอีกครั้งเมื่อเขาเริ่มทำรุนแรงกับเธอมากขึ้น ทั้งมือและปากของเขาสลับกันสร้างรอยบนหน้าอกสวยจนแดงไปทั้งร่าง “อื้มม อย่าขัดใจฉัน และเธอจะไม่เจ็บตัว” เขาครางหึมอีกครั้งเมื่อเธอพยายามดิ้นหนีเมื่อเขากัดลงบนผิวงามทั้งบนหน้าอกและลำคอ ทั้งกัดทั้งดูดดึงอย่างรุนแรง “อื้มม” เขาเลื่อนขึ้นไปจูบปากเล็กอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มือของเขากำลังถอดชั้นในชิ้นล่างทั้งเขาและเธอออก โดยเธอไม่สามารถทำอะไรได้เลย นอกจากปล่อยให้เขากระทำกับร่างกายเธออย่างป่าเถื่อน “อ้ายยย” เขาถอนจูบออกพร้อมลุกขึ้นจับขาเล็กที่เธอหนีบไว้กางออก ร่างบางได้แต่ร้องอย่างตกใจและหวาดกลัว “อย่างเธอคงไม่ต้องเล้าโลมสินะ คงผ่านมาเยอะ หึ” เขาพูดอย่างดูถูก แต่ในใจนั้นกลับรู้สึกหวงขึ้นมาเมื่อคิดว่าเคยมี คนอื่นทำกับเธอแบบนี้มาก่อน คิดดังนั้นเขาก็จับขาเธอกางออกกว้างกว่าเดิม พร้อมทั้งแทรกตัวเข้าไปหว่างขาร่างบางเพื่อเตรียมการสอดใส่ให้ถนัดมากขึ้น คนตัวเล็กพยายามจะต่อต้านแต่ไม่สำเร็จ สายตาเธอเหลือไปเห็นท่อนลำของเขาที่ใหญ่โตจนน่ากลัว ความกลัวเกาะกุมหัวใจดวงน้อย ร่างกายสั่นสะท้านด้วยความกลัวสุดขีด เธอดวงตาเบิกโพลงอย่างหวาดกลัว “ทำไม ไม่เคยเจอใหญ่ขนาดนี้เหรอ” เขาแสยะยิ้มเมื่อเห็นสายตาตกใจของคนตัวเล็ก แต่ยังไม่วายพูดจาเหน็บแนมเธอ “ฮืออ อย่าทำปิ่นเลยนะคะ ปิ่นกลัวแล้ว” หญิงสาวสะอื้นไห้หนักกว่าเดิม และร้องขอด้วยน้ำเสียงอ่อนลง เธอหวังว่าเขาจะสงสารเธอบ้าง “หึหึ..หมดเวลาพล่ามแล้ว ต่อไปนี้เธอจะครางได้อย่างเดียว ครางดังเท่าไรก็ได้ฉันไม่ว่า ฉันใส่เลยนะ” ชายหนุ่มถอยออกมาเล็กน้อย ใช้มือรูดท่อนเอ็นยักษ์สามสี่ครั้ง ก่อนจับมันถูขึ้นลงกับปากถ้ำที่มีเส้นไหมบางๆปกคลุม พร้อมกับใช้นิ้วเขี่ยตุ่มไตปากถ้ำอย่างอดไม่ได้ “อ่า” ความรู้สึกแปลกใหม่ ทำให้ร่างบางหลุดเสียงครางอันน่าอายออกมา ก่อนจะรีบเม้มปากกัดฟันไว้อย่างเร็ว ชายหนุ่มเห็นดังนั้นก็แสยะยิ้มอย่างได้ใจ “ยังไม่โดนกระแทกก็เสียวแล้วเหรอ ร่านจังเลยนะ” เขาใช้จังหวะที่เธอเสียวซ่านอยู่นั้นกระแทกท่อนเอ็นเข้าไปทีเดียวจนสุดทาง ท่อนเอ็นชนกับผนังโพรงนุ่มนิ่มด้านใน “กรี๊ดดด เจ็บ ฮืออออ ปิ่นเจ็บ ” ปิ่นมุกกรีดร้องลั่นเพราะความเจ็บปวด ความรู้สึกเหมือนร่างกายถูกฉีกออกเป็นเสี่ยงๆ ทำให้ร่างบางกรีดร้องออกมาอย่างสุดเสียง “เห้ย!! ยังซิงเหรอวะ”

Free reading for new users

Scan code to download app

App Store Google Play

Facebookexpand_more