Episode-22
ก๊อกๆ
" หอม เสร็จหรือยังลูกจะได้ลงไปกินข้าวกัน "
เรา:" เสร็จแล้วค่ะแม่ เดี๋ยวหนูตามลงไปนะคะ " ฉันตะโกนตอบกลับแม่ไปผ่านประตูห้อง
ตอนนี้ฉันกลับมาอยู่บ้านเพราะแม่ขอให้มาโดยใช้เหตุผลว่าแขนฉันยังใส่เฝือกอยู่ทำอะไรไม่ค่อยสะดวกถ้าอยู่คนเดียวเลยให้ฉันมาอยู่บ้านสัก2อาทิตย์รอเอาเฝือกออก ซึ่งพี่เฟริสก็เห็นด้วยกับแม่ และฉันนั้นก็ไปมหาลัยพร้อมเค้า.
พี่เฟริส:" ตาบวมนะ " ทันทีที่ฉันนั่งลงที่โต๊ะกินข้าวพี่เฟริสที่นั่งอยู่ก่อนหน้าฉันแล้วก็ทักขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นสภาพตาของฉันที่ผ่านการร้องไห้มาเมื่อคืน
เรา:" ชกตาตัวเองเลยบวม " ตักข้าวต้มกิน.
พี่เฟริส:" หรออ...นึกว่ามัวแต่ร้องไห้ ฮึก..ฮื่ออ พี่คิม หอมมันห่วยย ฮื่ออ " นางพูดพร้อมแสดงท่าทางแอคติ้งโอเวอร์ร้องไห้อย่างหนักหน่วงออกมา.
เรา:" อย่าดังดิ เดี๋ยวแม่ได้ยิน!"
พี่เฟริส:" เออลืม....นี่แล้วต่อไปนี้จะเลิกยุ่งกับมันหรือยังไอคิมหน่ะ "
เ
