“PWEDE mo na akong ibaba kung nabibigatan ka na sa ‘kin,” mahina kong sambit.
Lahat ng mga guro ko sa bawat asignatura ay pumayag na umuwi na lamang ako dahil sa sugat na natamo ko. Totoong may kalaliman ang pagkakabaon ng batong maliit na matulis sa tuhod ko kaya magdugo iyon. Malaking tulong naman ang bandage na inilagay ni Sir Jester upang kahit papaano ay mapawi ang kirot sa sugat.
Hindi man lang umimik si Zein. Nang sulyapan ko ay tila kay lalim ng iniisip niya. Diretso lang ang tingin niya sa daan samantalang seryoso ang mukha. Mayamaya pa ay malakas siyang nagbuga ng hangin.
“Ibaba mo na ako,” ani ko. Akma na akong bibitiw mula sa pagkakapit ko sa balikat niya nang bigla na lang siyang magsalita.
“No, please,” punung-puno ng pakiusap ang himig ng boses niya. “Kakayanin kong buha
