เอริ ฐิติมน…..
“เชิญออกไปจากบ้านของฉันได้แล้ว…..”
“เอริ….ทำไมเธอใจร้ายแบบนี้วะ?”คราวนี้เป็นฟิวแทนที่เอ่ยถามฉัน ฉันก็ละสายตาจากใบหน้าของขุนศึกไปมองหน้าฟิวที่ยืนอยู่ด้านหลังของขุนศึกแทนโดยที่เขายังคงใช้แขนรัดร่างของทีอยู่เพื่อไม่ให้ทีพุ่งมาทำร้ายฉัน
“ใจร้าย?…..คนเราคบกันเพื่อผลประโยชน์ทั้งนั้นแหละ…”ฉันเอ่ยบอกทีไปพลางยกยิ้มที่มุมปากขึ้นและใช้สายตาเหยียดหยามดูถูกขุนศึก เขาก็มองฉันแววตาสั่นไหวเขาคงจะกำลังระงับอารมณ์โกรธฉันอยู่สินะ
“ตอนนี้….นายหมดประโยชน์กับฉันแล้ว….เพราะฉะนั้น…”
“ชีวิตของฉันต่อจากนี้ไม่ต้องการนายอีกต่อไปแล้ว….”ฉันเอ่ยบอกขุนศึกไปพร้อมกับแววตาที่เยือกเย็นไร้ความรู้สึกแต่ในใจเจ็บเจียนจะขาดใจตาย
“เอริ….”เสียงแผ่วเบาเอ่ยออกมาจากริมฝีปากหนาของขุนศึก เขาเอ่่ยเสียงแผ่วราวกับคนที่กำลังหมดแรง
“ริกำลังเล่นละครหรือล้อขุนเล่นอยู่ใช่ไหม?”ขุนศึกยังคงคิดว่าฉันล้อเขาเล่น น้ำเสียงและสายตา
