เช้าวันต่อมา
10:30น.
เอริ ฐิติมน…..
พรึบ
“อื้อออ…”ฉันร้องครางออกมาเบาๆเมื่อรับรู้ได้ถึงร่างกายที่ปวดร้าวไปทั้งตัว ที่เจ็บหนักเป็นพิเศษคงจะเป็นใจกลางความเป็นสาวเพราะมันปวดร้าวเจ็บแสบไปหมด
“กลับไปแล้วเหรอ?”ฉันเอ่ยออกมาทันทีที่ลืมตามาก็พบว่าผู้ชายที่นอนกอดฉันทั้งคืนได้หายไปจากที่นอนข้างๆตัวของฉันแล้ว ฉันจึงค่อยๆยันตัวลุกขึ้นนั่ง
พรึบ
ฉันจับจ้องไปที่ผ้าปูที่นอนสีขาวที่พอฉันจับผ้าห่มที่ห่มร่างเปลือยเปล่าของฉันให้ออกไปก็พบกับรอยคราบสีเหลืองเป็นดวงๆพร้อมกับคราบเลือดสีแดงสดที่เริ่มแห้งเหือดไปแล้ว ทำให้ฉันเผลอใจสั่นขึ้นมา ทั้งๆที่ฉันพยายามจะเดินออกมาจากชีวิตของเขาแล้วเเท้ๆแต่กลับกลายเป็นว่า ฉันดันไปมีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับขุนศึก แล้วแบบนี้มีเหรอที่เขาจะยอมปล่อยฉันไป คำพูดและเเววตาที่ขุนศึกมองฉันด้วยความโกรธในตอนที่เขาบอกฉันว่า เขารักฉันได้ เขาก็เกลียดฉันได้เหมือนกัน มันเจ็บปวดมากนะที่ได้ยินค
