Arcane Students

Chapter 4

Chapter 4: The Student Witch [2]

Monday came as Cassandra gripped the strap of her bag. Nanginginig ang labi nya dahil sa takot. Ayaw nyang pumasok ngayon at gustong mag excuse muna pero ang isip na baka lalala ang pagtrato ng mga kaklase nya sakanya. She's feeling sick. She inhaled and let the air fill her lungs. With only two days namemorize nya agad ang mga kailangan nyang sabihin sa harap, it was easy for her pero ang problema lang ay pano nya ito kakayahin na may anxiety sya.

Pumasok sya sa classroom nang bigla syang hinila ng kakaklase nya and slammed her on on a desk. She winced in pain after feeling her throat hits the table, her eyes tearing as she felt it hard on her addams apple.

Hindi sya makalingon dahil sa may nakahawak sa ulo nya.

"Lahat ng mangkukulam ay dapat mawawala sa buong mundo!" Napaiyak sya nang maramdaman ang isang stick sa batok nya. Ginawa nila ang stick na parang tabak at pinalo ito sa batok nya. Nang mawala ang contact ay napa buntong hininga sya, ang hindi nya alam ay gagawin nila ito uli pero nahinto dahil sa isang boses.

"Anong gingawa mo?" Agad silang natahimik. Nakita ni Cassandra ang kaklase nya sa harap na lumunok habang nakatingin sa pintuan.

"Ang sabi ko anong ginagawa mo?!" Lumakas ang boses at agad nyang naalala kung kaninong boses yum. There was a rush on her veins. Gusto nyang lumingon sa pintuan pero dahil sa kamay sa ulo nya hindi nya to magawa.

"N-Nag sasaya l-lang kami hehe." May kaba ang boses ng kaklase na nagpipigil sa ulo nya.

"Bibitawan mo sya o ipapalo ko yan sayo?" Agad naman nyang binitawan si Cassandra na ngayon ay lumingon agad sa pintuan. Kumikinang ang mata nya habang tinignan si Uzumaki.

"Power male-late na ako sa principal's office. Stay here until the teacher comes." That's what she said before walking away and not even looking at Cassandra. Nalulungkot sya pero iniling lang nya ang ulo nya, thinkinh that she should be greatful. Ngayon naman ay lumingon sya sa babaeng nasa labas ng pintuan. Nakakatakot ang mukha ni Power habang tinitignan sya. Maglalakad na sana sya pero nakita ang teacher nya sa likod ni Power.

"Are you in my class?- wait, ikaw si Ms. Galicia. Anong ginagawa mo sa classroom ko? May hinahanap ka? Your friend was just asked at the Principal's office just now." But Power didn't even bat an eye on the teacher at nakatitig parin kay Cassandra.

"If you have any business-" Before leaving, Power glanced at the students that were bullying Cassandra and gave them a glare. Natakot naman ito at yumuko. Umalis naman agad si Power.

It was just a little thing but it made Cassandra smile.

"Time for the ceremony, go to the field now."

But it didn't took minutes for her world to fall down.

___Act 2___

The school's field is horizontal and in an oval shape. The grass were beautifuly cutted. A stage infront of the field and many students are already lined up. It was their sections turn to recite infront. Naghagikgik na ang ibang kaklase nya to the thought of her getting embarrassed infront of hundred students.

"Ms. Darington?" Nakatayo sya sa likod ng mga kaklase nya thinking she can run away. Malakas ang t***k ng puso nya. Lumunok sya, beads of sweat forming on her forehead.

"Y-Yes?"

"Get infront. Ikaw ang magre-recite sa Panatang Makabayan pagkatapos ng Lupang Hinirang." Tumango sya.

Nagsimula na ang Lupang Hinirang at nasa gili sya ng stage. Nanginginig ang kamay nya na na nasa dibdib at halos hindi mapakanta dahil sa kaba. Pumikit sya. Ang gusto nya ngayon ay ang oras na huminto, naghihintay sya na may tutulong sakanya. The panic caused a nausea feeling. Parang umiikot ang mundo sa kanya. Her hearing was distorted but she could hear her breathing. Everything is blurry and the sides of her eyes are turning black. Nahihirapan syang huminga dahil sa lakas ng t***k ng puso nya. She felt cold and hot at the same time.

Napa atras sya where she thought she's gonna fall.

I can't handle this anymore. I think im gonna pass out.

She felt like everyone's attention was on her. Evil smiles on their faces. Hindi nya mabasa ang mga iniisip ng ibang tao at nakakatakot ito sa kanya.

Napalingon sya sa teacher nya na ngayon ay mukhang galit sakanya at nakaturo sa mic sa harap. Tapos na pala ang Lupang Hinirang. Mas lalong lumakas ang t***k ng puso nya.

I'm gonna die.

Mahuhulog na sanan sya sa likod nya nang may nasandalan sya. Nakita rin nya ang isang likod sa harap nya.

"Panatang Makabayan

Iniibig ko ang Pilipinas

Aking lupang sinilangan

Tahanan ng aking lahi

Kinukupkop ako at tinutulungan . . . "

Unti unting kumalma ang puso nya. "You'll be okay."

She felt someones hot breath against her ear. Nilingon nya ito at nakita ang babaeng nasa labas ng pintuan kanina.

"Whirlly got you covered." Tumango sya. Nilingon nya muli ang likod sa harap nya. Her breathing was calming down as well as the nausea. She found comfort as she saw how Uzumaki's dark blue hair waved across her back. The words that she was supposed to be reciting are now on the mouth that she finally trusted.

". . . Dahil mahal ko ang Pilipinas

Dinggin ko ang payo

Ng aking magulang . . . "

Mainit-init ang mata nya habang kinagat ang labi . To her, it felt so great to be saved at the time she thought it's gonna be over for her .