O gün Emre’ ye en çok kızdığım gündü. Aslında ondan sonra da kızdığım zamanlar oldu ama hiçbirinde o ilk kadar sert hissetmedim. Çünkü o gün Emre beni tam yerimden vurmuştu. Birinin beni bu kadar kısa sürede, bu kadar doğru analiz etmesi mümkün değildi. O an anladım ki Emre sadece patavatsız değil, insanın en çıplak halini görebilen biriydi. Ve insanın içini gören biri kadar tehlikeli kimse yoktur. Özellikle sen görmek istemiyorsan.
Yusuf Sinan her zaman nazikti. Hatta fazla nazikti. Sanırım beni en çok nezaketi mahvetti. İnsan Emre ’ye sinirlenince onunla çatır çatır kavga edip rahatlayabiliyor. Sinirin akar gider. Emre öyle bir şey söyler ki, öyle duymak istemediğin, ama duymadığında da içinde kalacak bir şey patlarsın, bağırırsın, söylenirsin, sonunda bir nefes alırsın. Çünkü o gerçe
