NAALIMPUNGATAN si Lexine sanhi ng mainit na sikat ng araw na tumatama sa kanyang mukha. Napakalambot ng kamang kinahihigaan niya. Para bang ayaw na niyang bumangon o kahit ang dumilat man lang. Pumihit siya pakaliwa at nginudngod ang mukha sa malambot na unan. Higit sa lahat, masyadong nakaaadik ang napakabangong amoy ng kumot na lalong nagpapalambot sa mga kalamnan niya upang tamarin kumilos.
“Mademoiselle.” Isang magaspang at mababang boses ang narinig niyang tumatawag sa kanya. Kakaiba rin ang accent nito. Halatang banyaga. Umungol siya bilang tugon. “Mademoiselle, it’s already ten in the morning.”
Napaungol siya ulit. Hindi na ata panaginip ang naririnig niya. Unti-unti siyang dumilat at bumungad sa kanya ang `di pamilyar na mukha ng isang matandang lalaki.
“Good mor
