My Destiny is A Werewolf!

Nakatingala ako sa bilog na buwan. Nakakatitig lamang ako sa buwan habang naririnig ko ang paghampas ng tubig dagat sa dalampasigan. Napakagandang buwan habang nasa ibabaw ng tubig dagat. Nakaupo ako sa isang naglalakihang bato dito sa dalampasigan. Napatigil ako sa pagtitig sa buwan ng may marinig akong alulong ng isang lobo. Ang mga lobong ito ay nilikha ng diyos ng buwan na si Selene. Naramdaman kong may nakatingin sa akin na dalawang pares ng mga mata. Kaya napatitig din ako sa lobong matamang nakatingin lamang sa akin. Iba ang nararamdaman ko habang nakatingin sya sa akin. Ibang iba para bang kilala sya ng puso ko. Hindi kaya sya na ang nakatakda para sa akin. Ang aking tadhana. My destiny! Nakita ko syang nagkatawang tao. Unti unti syang lumalapit sa akinna hindi man lang inaalis ang mga matang nakakatitig sa akin. Sa akin lang sya nakatingin. Nahuhumaling ako sa mga titig nya. Hanggang sa napatigil ako sa pag iisip ng bigla syang magsalita. "Mate." Biglang nanlalaki ang mga mata ko ng sabihin nya ang salita na yon. Hindi maari sya nga. Ang lalaking nakatadhana para sa akin at ako ay sa kanya. Hindi maari. Why Poisedon? Bakit mo ko itinadhana sa isang nilalang na hindi ko maaaring makasama? Pwede ba kaming magkasama sa habang buhay? Gustuhin ko man syang makasama ngayon pero hindi maari sapagkat tinatawag na ako ng dagat. Kelangan ko ng bumalik sa ilalim ng dagat. Kaya tumalon agad ako sa dagat para makakaalis agad at nakita kong sinusundan nya ako, pero alam kong hindi nya ako masusundan pa. Hanggang sa muli may destiny.