KAHIT na ilang oras na ang nakakalipas ay hindi pa rin tumitigil ang katawan niya sa pangangatal kahit hindi naman siya nilalamig. Nayakap niya ang kanyang sarili habang ninanamnam ang malamig at masarap na hangin na bumabalot sa kanyang katawan. She wanted to rid of the blanket covering her body but she’s too afraid to let it go. Hanggang ngayon ay tila sariwa pa rin sa kanyang ala-ala ang muntik ng nangyari sa kanya, it seems so surreal. Parang hindi totoo, para kasing sa mga telenobela at sa sine lang niya nakikita ang mga ganoong eksena.
“Coffee?” napatingin siya sa paper cup na nasa harap niya, she wants coffee right now pero alam niyang hindi iyon makaktulong sa kanya sa mga oras na iyon. Mas dadadagdagan lnag ng likidong iyon ang kaba na nararamdaman niya.
