TEP 08 : Lubid
1727 Words
"Tulong!" sigaw ni Vincent ng may biglang dumakip sa kaniya.
Matapos ang araw nilang iyon sa Amusement Park ay napaalam na rin nila sa mga magulang ni Vince ang kanilang relasyon. Tuwang-tuwa ang mga ito dahil nakikita nilang tunay talaga silang nagmamahalan. Ilang araw na lang din ay pabalik na sa Pilipinas ang kaniyang kuya. Pinagtulungan nilang magprepara para sa pagbabalik nito at ngayong araw na sana ang huli ngunit hindi siya sinipot ng kasintahan. Kahit anong tawag o text ay hindi sinagot ni Matthios. Magdamag siyang naghintay sa tagpuan nila ngunit hindi ito dumating. Badiya na siyang uuwi ng araw na iyon pero biglang may nagtakip sa ilong niya ng panyo at biglaan nalang siyang nahilo't natumba.
Nang bumalik ang malay ay may nakatakip na sa kaniyang mga mata. Magkahiwalay na nakatali ang kaniyang mga kamay at paa na naging dahilan para mabanat ang kaniyang mga laman. Hirap pa siyang makapalag dahil pati ang bandang tiyan niya ay mayroon ding tali. Tanging naging sandalan na lamang niya ay ang plywood na nasa likod niya.
"Anong gusto mong gawin ko sa kaniya?!" boses iyon ng isang matandang lalaki.
"Dad please wala kaming ginagawang masama! Pakawalan mo siya!" boses iyon ni Matthios.
"Matt?! Matt?! Ikaw ba 'yan?! Tulong!" ang sigaw ni Vince.
"Vince- Ah! Aray! Tama na! Pakawalan niyo siya! Ah!"
"Matt anong ginagawa nila sa'yo?! Matt!"
"Dad tama na! Pakawalan niyo na siya!"
"Pakakawalan ko lamang siya kung hihiwalayan mo siya at magiging matino na!"
"Dad!" Please! Not in this way!
"Matt! Okay ka lang ba riyan?! Tangina! Pakawalan niyo ko!"
"Shut up kiddo! Hindi ikaw ang pinangarap ko sa anak ko-"
"Dad tama na!"
"Masiyado kayong maingay! Putangina Ronel! Pasakan mo 'yan!"
Biglang may kung anong basang bola ang sinalpak sa kaniyang bibig. May humawak din sa bandang puwetan niya at hinampas pa ito. Basang-basa ang kamay na iyon at madulas. Kinalat ng kamay na iyon ang kung ano sa labas ng kaniyang butas.
"Dad! Hindi sa ganiyang paraan! Dad tama na!"
"Eto ba ang gusto mo, Matthios?! Ang umabot tayo sa ganito?!"
"Hmpp! Hmpp!" tanging na-usal ni Vince.
Biglang kung ano ay may madulas at matigas na bagay ang ipinasok sa kaniyang butas. Masakit iyon at mahapdi dahil sa sobrang laki. Hindi sanay ang katawan niya sa ganoong sakit kaya namilipit siya ng husto.
"Hmp! Hmp! Hmp! Hmp!" ngawa ni Vince.
Lumuluha na rin siya ng biglang kusang gumalaw ang bagay sa loob niya at mag-vibrate. Dulot niyon ay halo-halong sakit at kiliti.
"Vince! Vince! Tama na! Dad! Tama na!" bakas sa boses ng binata ang pag-iyak at garalgal nito.
"Simulan niyo na!" hudyat iyon sa mga tauhan para mayroong gawin muli sa lalaking nakatali.
Naglabas ang mga kalalakihan ng latigo't mga kadena. Isa-isa lumapit sa binata at hinampas ang mga ito sa katawan ni Vince. Habang mahapdi ang kaniyang butas ay pasakit din sa kaniya ang mga hampas ng kalalakihan. Pero wala nang mas sasakit pa sa iyak ng taong mahal niyang wala ring magawa upang tulungan siya.
"Hmp! Hmp! Hmmp! Hmp! Hmp! Hmmp!" patuloy pa rin sa pagluha si Vince at pag-inda ng sakit.
"Tama na! Pumapayag na ako! Gawin mo na ang lahat ng gusto mong gawin sa akin pero tandaang mong wala kang gagawin sa kaniya! Maawa na kayo! Tama na! Huwag niyo na siyang galawin!
"Ronel! Tanggalin mo na ang tapal!"
Tinanggal ng utusan ang nakabusal sa bibig ni Vincent. Puro sigaw lang ang namutawi sa kaniyang mga bibig. Halong pagmamakaawa at panaghoy.
"Matt! Matt?!"
"Vince! Maintindihan mo sana ang desisyon ko!"
"Matt! Mahal na mahal kita! Hahanapin kita! At sa muling pagbalik ko! Ililigtas kita! Matthios! Makinig kang mabuti! Ililigtas kita!" ang huling namutawi kay Vince matapos siyang kaladkarin palabas sa hindi niya alam na lugar.
"Vincent Mahal na mahal din kita! Hihintayin kita- Ah! Ah! Tama na!"
Muli niyang naramdaman ang galaw ng mga lalaki at tila isinakay siya sa isang sasakyan. Matapos ang ilang sandali ay tinulak na lamang siya ng mga ito sa isang damuhan at saka tinggal ang pagkakaposas ng mga kamay. Binalutan lang siya ng kumot dahil sa hubo't h***d na katawan. Pagkatanggal niya ng piring ay saka tuluyang bumuhos ang kaniyang mga luha. Hindi niya alintana ang lugar na pinagbagsakan dahil mas inisip niya ang masaklap nilang paghihiwalay. Ilaw lang ng buwan ang kasama niya noong mga panahong iyon.
Iba't-ibang sakit ang kaniyang nadarama. Sakit sa butas na pinilit pasukan ng vibrator. Dumagdag pa ang latigo at kadenang hinampas sa katawan niya. Ang mga suntok at tadyak na isinalubong sa kaniya. Bugbog din ang katawang banat na banat habang nakatali siya. Humahapdi na rin ang kaniyang mga matang patuloy lang sa pagbagsak ng luha. Pero wala nang mas sasakit pa sa nararamdaman ng puso niya. Kahit sa huling sandali ay hindi niya man lang nasilayan muli ang nobyo. Ang huling narinig na lamang niya ay ang pagbigkas ni Matt ng kaniyang pagmamahal at pangakong maghihintay rin ang lalaki sa kaniya.
・・・
"Sir... Please hindi naman po ata tama ang ganiyang patakaran ninyo!"
"Enough! Go out of my office! Hindi ka kawalan!"
Kahit anong eskwelahan sa kararig probinsiya niya ay hindi niya mapasukan. Awtimatiko siyang natanggal noon sa unibersidad na pagmamay-ari nila Matt dahil sa nangyari. Naghihinala rin siyang ang dahilan ng pagtaboy ng mga eskwelahan ngayon sa kaniya ay dahil sa tatay ni Matt. Mukhang hinarangan nito ang bawat eskwelahang maaring pag-applyan niya.
Matapos ang nangyari ay umuwi siyang hindi nasa maayos na posiyon. Sobrang gulat naman ang mga magulang niya ng makitang ganoon ang kalagayan niya ng umuwi ang mga ito. Ikunwento niya lahat ng ginawa sa kaniya. Dala ng takot sa kung ano pang kayang gawin ng tatay ni Matt ay lumipat sila ng bahay. Karatig probinsiya lamang ang nahanap nila ng matitirhan. Iyon lang ang nakayanan nila dahil kinapos din sila sa salapi dahil sa patuloy na pagpapagamot ng kaniyang ama. Dahil din sa takot ay hindi nila magawang magsumbong sa awtoridad. Malaki ang kapangyarihan ng ama ng nobyo sa buong kapuluan at hamak na naghihirap lang naman sila.
Ilang linggo din ay nakauwi na ang kaniyang kuya. Bakas sa binata ang pag-aalala sa nangyayari. Gulat din siyang iba na ang kanilang bahay at tanging nasagot na lamang ng kaniyang mga magulang ay dahil sa kakapusan kaya binenta nalang ang bahay. Galit na galit si Vince sa sarili dahil lalo silang naghihirap dahil sa kaniya. Naiisip niyang isang pabigat lamang siya. Pero hindi dapat doon matapos ang nangyayari dahil may isang tao pang naghihintay sa pagligtas niya.
Ito ang huling linggo niya sa probinsiya. Napagkasunduan nilang magkapatid na kung hindi man ulit makapasok sa eskwelahan ay sasama na siya sa kaniyang kuya upang maghanap ng trabaho o magtayo ng business.
Sa kalagayan niya sa tapat ng gate ng huling eskwelahang pinuntahan niya ay tiyak na ang kaniyang desisyon.
'Mukhang ito talaga ang kapalaran ko.'
"Ang t-totoo niyan... K-Kumapit ako sa p-patalim para lamang mas l-lumaki ang kita ko... Kinailangan kong m-maging isang bayarang lalaking nagpapaligaya tuwing g-gabi... Sukang-suka na ako sa gawaing iyon pero kailangan ko... Hindi ako nakapagtapos ng maayos... Wala rin akong magandang background...Ang b-bawat babae sa party... Ang iba roon ay mga dating kliyente at gustong maulit.. Kailangan ko... Para sa akin... Kay Matt... At sa mga taong kailangan ang tulong ko. Tiniis ko ang bawat gabing sukong-suko na ako. P-Pero kinailangan kong tatagan ang kalamnan ko at kayanin ang lahat..." patuloy lang sa pag-iyak si Vince.
"Vince... Andito lang si Kuya... Kung mas kailangan mo ng pera... mas bibigyan kita... Pagtutulungan natin iyan... Okay? Itigil mo na ang trabahong iyon... Marami akong kakilalang gym instructor dito sa Manila. Puwede mo iyong i-sideline..."
"Salamat, K-kuya... Sorry din kung hindi ko sinabi sa iyo... Hiyang-hiya ako sa sarili ko... Kila Mama't Papa... Sa kinumuhian kong trabaho... A-At sa taong pinakamamahal ko..."
"Hey... Gaya ng sinabi mo ay kinailangan mo lang talaga... Kaya nga itatama na natin 'di ba? At hindi ka kailanman ikakahiya nila mama. Malaking sakripisyo ang ginagawa mo sa amin... Mula nung umalis ako papuntang Korea... Iniwan kitang mag-isa... Mula noong bumalik ako... Hindi pa kita nagabayan... Hayaan mong tumulong akong itama ito..."
"Kamakailan lang ay may nagbigay sa akin ng mensahe... Galing sa hindi kilalang tao... Iyon ang dahilan kung bakit nawala ako ng apat na araw... Mayroong nagtext sa akin ng isang address... Dala ng kuryosidad ay pinuntahan ko. Ganoon na lang ang tuwa ko nang muli kong makita si M-Matt... Malaki ang pinagbago niya... Mas lumaki ang katawan at mas naging tikas lalaki... Ang tanging nabanggit niya lamang ay s-sorry... Mukhang kikilos na naman daw ang tatay niya. Nagkasagutan daw sila dahil sa pag-ayaw niya sa isang fixed marriage. Nalaman daw ng tatay niya na umayaw siya dahil mahal pa rin niya ako... Mag-ingat daw tayo lalo na kay Kiko... Iyon daw ang anak ng dating kanang kamay niya. Hindi ko alam at naisahan tayo ng mga iyon."
"Nasabi ba niya ang plano ng tatay niya?"
"Hindi... Pero mukhang alam ko na... Ang paggamit ng mga mahal ko sa buhay para ako na ang kusang sumuko sa kaniya. Iyon tiyak ang plano ng tatay niya. Kung hindi niya matanggal ang pagmamahal ng anak niya sa akin ay ang nararamdaman ko naman ang tatangalin nito kay Matt. At ang unang kilos nila ay ang pang momolestiya nila sa iyo. S-Sorry kuya..."
"Hindi... Huwag kang mag-alala... Lumalaban naman ako sa mga lalaking pinagsamantalahan ako..."
"Kuya hanggang ngayon ay hindi ko na muling na-contact si Matt... Wala rin akong mabuong plano..."
"I have... I have footages ng mga pananamantala nila. Kita roon kung papaanong sinasaktan nila ako kapag umaayaw ako. I also have photos of my wounds and bruises na natamo ko. Makakatulong din marahil si Jacob... Ang hawak sa leeg ng isa sa kanila..."
"Kailangan na nating umalis dito ngayon. Mukhang darami pa sila dahil may stag party raw sila bukas."
"Oo... Kailangan mo nang umalis... I need more evidences para mapatunayan ko talaga at maidugtong pa ito sa tatay ni Matthios. Mauna ka na sa Manila."
"Hindi! Hindi kita iiwan dito. g**o ko 'to kaya hindi kita iiwan. Kung ayaw mong umalis ay parehas tayong maiiwan dito. Sabay tayong kukuha ng mga ebidensya. Parehas tayong kukuha ng hustisya. Sasama ako kung ano mang plano mo."
"Prepare for tomorrow evening. At please... Tatagan mo ang loob mo." puno ng pag-asang wika ni Ry.
"Simula pa lang... Matatag na ako..." wika ni Vince matapos punasan ang mga matang nabasa dulot ng luha.
'I will use these tears to water the seeds of justice in my heart... And by the day that it grew and turn into a fine tree... We will cherish its flowers and fruits to the fullest.'
- Writer
