30
ความคิดเปลี่ยน
“ในเมื่ออยู่ที่นี่ต่อไปก็ไม่มีความหมาย งั้นณิชากลับกรุงเทพเลยนะคะ ณิชาฝืนอยู่ที่นี่ ฝืนทนเห็นคุณอยู่ในห้องนั้นกับผู้หญิงคนอื่นต่อไปไม่ได้จริงๆ” ณิชาบีบน้ำตาให้ร่วงเผาะลงมาจนคนที่มองอยู่ใจหายวูบ
อัทธ์เกือบจะอธิบาย และพูดอะไรที่มากกว่านั้นออกไป หากไม่มีบุคคลที่สามเข้ามาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ซะก่อน
“กลับห้องได้แล้วณิ มัวไปยืนทำอะไรอยู่ตรงนั้น” ธามยืนกอดอกมองอยู่อีกฝั่ง รอยยิ้มเล็กๆ ผุดขึ้นบนมุมปากหนาขณะที่สบตากับคนที่จ้องมองมาที่เขาเช่นกัน
“ตามนั้นนะคะอัทธ์ ณิชาทนอยู่ที่นี่ต่อไปไม่ได้แล้วถ้าคุณไม่ต้องการณิเลย”
“แน่ใจเหรอณิชาว่าจะเลือกแบบนี้ คิดดีแล้วเหรอที่จะกลับกับมัน” แววตาคมดุตวัดกลับไปมองคนที่ณิชาบอกว่าเป็นญาติ เป็นพี่ชายที่ไม่ใช่สายเลือดเดียวกันที่จ้องเขาอย่างเย้ยหยัน
“ถ้าณิชาไม่ไปกับพี่ธาม อัทธ์จะเลือกณิชาเหรอคะ” ณิชาสบตากับคนตรงหน้าอย่างมีความหวัง หากเป็นเม
