17
ไม่หย่าก็ทน
ปลื้มเดินกลับมาที่ห้องทั้งที่รู้ว่าเธอไม่จำเป็นต้องทำหน้าที่เมียที่ดีนั่นแล้วเพราะอีกคนไม่ได้ต้องการ
วันนี้เป็นวันเกิดของเขา แค่เดาเล่นๆ ยังรู้เลยว่าเขาต้องอยู่กับผู้หญิงที่เขารักอยู่แล้ว ส่วนคนที่เขาไม่ต้องการแบบเธอก็แค่ถอย อยู่ในที่ของตัวเองเงียบๆ ปล่อยให้เขามีความสุขในแบบที่เขาต้องการ
แกร๊ก~
เสียงปลดล็อกประตูดังตามหลังหลังจากที่เธอเข้าห้องได้ไม่นาน ร่างบางหันกลับไปมองอัตโนมัติ เป็นเขาที่ตามเธอเข้ามา
“ลืมของเหรอคะ”
เธอสบตาเขาที่จ้องเธออยู่เหมือนกัน ร่างสูงก้าวเข้ามาหาโดยที่เขาไม่ตอบอะไรทั้งนั้น
“ลืมของเหรอคะ”
ปลื้มใจถามซ้ำ จนกระทั่งเขาหยุดตรงหน้าเธอ
“ไม่ได้ลืม แค่มาทำหน้าที่ของตัวเองก่อน”
“หน้าที่?”
ปลื้มเลิกคิ้วขึ้น เธอไม่เข้าใจในสิ่งที่เขาพูด แต่สายตาของเขาเวลาที่จ้องเธอมันกลับเป็นสัญญาณบางอย่าง
“ถึงยังไงเธอก็เป็นเมียฉัน เราอยู่ในสถานะผัวเมียกัน ถ้าฉัน
