21
หงุดหงิด
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง จะกล่าวหาณิชาเหรอ”
ปลื้มสบตากับคนถามก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ ความจริงไม่ได้อยู่ที่ว่ากล่าวหาหรือไม่ได้กล่าวหา แต่ความจริงคือเธอแตะต้องผู้หญิงคนนั้นไม่ได้เลยต่างหากล่ะ
“ปล่อยผ่านเลยก็ได้ค่ะ”
“หึ! เพราะต่อให้เธอจะกล่าวหาณิชายังไงฉันก็ไม่ฟังเธออยู่ดีไงล่ะ”
“ปลื้มแค่ไม่อยากทะเลาะกับคุณค่ะ” อัทธ์จ้องตาคนที่ทำเหมือนไม่สู้ ไม่ทะเลาะ ไม่ตีกับเขาเด็ดขาด แต่ทุกคำพูดของเธอมันเฉียบขาดจนกลับกลายเป็นเขาที่ไปไม่เป็น
“ดึกมากแล้ว คุณอาบน้ำก่อนไหมคะ เดี๋ยวปลื้มเตรียมชุดให้” ตอนนั้นเองที่ปลื้มสังเกตและเพิ่งนึกได้ว่าชุดที่ณิชาหยิบไปจากห้องวันนั้น เธอไม่เห็นอัทธ์ใส่เลย นึกกลับไปดีๆ ตอนเช้าที่เขากลับมาหลังจากที่หายไปทั้งคืน เขาใส่ชุดเดิมกลับมา แล้วเพราะอะไรถึงเป็นแบบนั้น ชุดนั้นหายไปไหน
“ปลื้มนอนพื้น คุณนอนบนเตียงเหมือนตอนอยู่บ้านก็ได้ค่ะ เอาที่คุณต้องการเล
