26
หวาดกลัว
ปลื้มมองคนเมาที่ทำหน้าตึงใส่เธอก่อนจะหลุดเสียงหัวเราะออกมาเบาๆ บางครั้งคนเมาก็เหมือนเด็ก โกรธง่าย ฝังใจ แต่เชื่อเถอะว่าหากเขารู้เหตุผลของเธอ ทุกอย่างมันคงดีขึ้นกว่านี้ และความโกรธเกลียดที่เคยมีมันอาจจะทุเลาลงไปเอง
“ยิ้มแบบนี้แปลว่าอะไร” เอ่ยถามเสียงห้วนพร้อมกับจ้องหน้าเธอกลับ
“ยิ้มเฉยๆ ค่ะ”
“ทำไม กำลังหัวเราะเยาะฉันอยู่เหรอที่ครั้งหนึ่งเคยหลงกลเธออ่ะ เธอเคยขุดหลุมแล้วฝังกลบฉันสำเร็จไปแล้วนี่ แบบนี้เธอก็ยิ้มได้อ่ะดิ”
“เดี๋ยวปลื้มเช็ดหน้าให้นะคะ ในตู้เย็นมีเครื่องดื่มแก้กระหาย ถ้าปวดหัวบอกปลื้มนะคะเดี๋ยวปลื้มไปเอาให้” เธอเปลี่ยนเรื่องคุยแล้วใช้ผ้าเย็นๆ เช็ดหน้าและลำคอของเขา หลายครั้งที่มือหนาดันมือเธอออก แต่เธอก็ยังตามไปเช็ดต่อ ดูแลแม้เขาจะไม่ต้องการก็ตาม
“อย่าดื้อสิคะ ปลื้มจะเช็ดให้”
“วุ่นวาย” ปลื้มลากสายตามาสบตากับคนที่มองเธออยู่ เขาจะมองเธอยังไงก็ช่าง แต่เชื่ออย่าง
