28
ไม่สนใจเลยสักนิด
“ดิ้นทำไม ทำไมไม่นอน” สิ้นสุดคำถามวงแขนแข็งแรงกระชับกอดตัวเธอแน่นขึ้น จนตัวเธอที่พยายามจะดันแขนเขาออกห่างจำต้องหยุดชะงักแค่นั้น
เธอเข้าใจว่าเขาหลับไปแล้วเลยพยายามที่จะเอาตัวเองออกมาจากอ้อมกอดที่อบอุ่นนั่น แต่เขากลับเฉลยว่ายังไม่หลับซะงั้น
“ดิ้นทำไม อ้อมกอดของฉันมันไม่อุ่นพอเหรอ” ปลื้มไม่ตอบคำถาม จะให้เธอตอบแบบนั้นได้ยังไงในเมื่อกอดของเขามันอุ่นจริงๆ
“ไม่ตอบก็ไม่เป็นไร แต่หัวใจเธอมันเต้นแรงนะ” ครั้งนี้อัทธ์ขยับเข้ามากระซิบข้างใบหูเล็ก ส่งผลให้ดวงตากลมที่แกล้งหลับเบิกโพลงขึ้น หัวใจดวงน้อยเต้นโครมครามขึ้นมาดื้อๆ
“อย่าดิ้น”
“คะ…คุณ” ปลื้มหดต้นคอหนีเมื่ออีกคนกดปลายจมูกฝังลงบนต้นคอขาว ลมหายใจอุ่นๆ เป่ารดลงมาจนขนอ่อนลุกซู่ อยู่ดีๆ หัวใจของเธอมันก็เต้นแรงขึ้นมาจนรู้สึกได้
“นอกจากหัวใจของเธอมันจะเต้นแรง แก้มเธอมันยังร้อนด้วยนะ” จบคำนั้นอัทธ์ก็กดปลายจมูกลงบนแก้มขาวๆ
