ตอนที่ 8 - ให้สิทธิ์แค่ในห้อง
1575 Words
8
ให้สิทธิ์แค่ในห้อง
ปลื้มยืนมองร่างสูงที่ก้าวขึ้นรถจากชั้นสองของบ้าน หลังจากเธอเซ็นรับข้อเสนอที่เราคุยกันไว้เขาก็ออกลายเล่นตุกติกเลยทันที ลึกๆ เธอคิดไว้อยู่แล้วว่าทุกอย่างมันต้องเป็นแบบนี้ แต่ก็ช่างเถอะ แค่สามเดือนเอง ทุกอย่างมันต้องจบภายในสามเดือน
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
ปลื้มเบนสายตาไปที่ประตูก่อนจะเดินออกมาจากริมหน้าต่าง เลือกที่จะเผชิญกับความจริงที่อยู่ตรงหน้าแทน
แกร๊ก
“ป้าบัว… มีอะไรหรือเปล่าคะ”
“คุณหญิงให้ป้ามาตามคุณปลื้มไปพบที่ห้องค่ะ”
“อ๋อ ได้ค่ะ”
ปลื้มพยักหน้ารับแล้วก้าวตามป้าบัวออกจากห้องทันที ป้าบัวไม่ได้ตามเธอเข้าไปในห้องของคุณแม่ แต่เลือกที่จะปล่อยให้เธอเข้าไปตามลำพัง
“คุณป้าเป็นอะไรหรือเปล่าคะ”
ปลื้มเรียกท่านว่าป้าเสมอทุกครั้งที่อยู่กันตามลำพัง นั่นเพราะเธอเจียมเนื้อเจียมตัวตลอดว่าเธอไม่มีวันได้เป็นตัวจริงเคียงข้างลูกชายของท่านแน่ๆ ต่อให้ตอนนี้เธอจะมีทะเบียนสมรสก็เถอะ
“ป้าบังคับหนูปลื้มสินะ หนูถึงยอมมาเป็นลูกสะใภ้ป้าอย่างไม่เต็มใจ”
คนแก่ทั้งน้อยใจและเสียดาย ท่านเห็นปลื้มใจมาตั้งแต่เล็กๆ มองเห็นทุกการเติบโตจนพอจะเดาได้ว่าเด็กคนนี้เป็นคนยังไง ถึงได้เลือกและขอร้องให้เธอมาอยู่ตรงนี้ทั้งที่จะเป็นใครก็ได้
“มันไม่ใช่แบบนั้นเลยนะคะ ปลื้มรักและเคารพคุณป้ามากๆ”
“แต่หนูจดทะเบียนสมรสกับตาอัทธ์ หนูมาอยู่กับป้าในฐานะสะใภ้แล้วนะ ป้าอยากให้หนูเรียกป้าว่าแม่ไม่ว่าจะอยู่ต่อหน้าหรือไม่ต่อหน้าใครก็ตาม”
“ปลื้มแค่กลัวว่าปลื้มจะทำหน้าที่นั้นได้ไม่ดีพอ”
“ตอนนี้ตาอัทธ์แค่หน้ามืดตาบอด แต่ป้าเชื่อว่าสักวันตาอัทธ์จะเข้าใจและรู้ทุกอย่างเอง”
ปลื้มกลืนน้ำลายเหนียวลงคอหนักๆ ก่อนจะตัดสินใจเอ่ยออกไป
“ปลื้มทำข้อตกลงกับคุณอัทธ์ไว้ค่ะ”
“ข้อตกลง?”
“เขาจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับผู้หญิงคนนั้นตามที่ปลื้มขอค่ะ”
“จริงเหรอ ตาอัทธ์รับปากหนูแบบนั้นจริงๆ เหรอ ทั้งที่ยัยณิชาเกาะอัทธ์ยังกับปลิง มันทำให้หลงหัวปักหัวปำขนาดนั้นาอัทธ์ยอมจริงหรือมีแผนอะไรกันแน่หนูปลื้ม”
“เขาจะเลิกยุ่งกับผู้หญิงคนนั้น แต่ภายในสามเดือนปลื้มต้องทำให้เขาสนใจปลื้มให้ได้ค่ะ อย่างน้อยๆ เขาต้องเห็นว่าปลื้มเป็นภรรยาที่เขาต้องการจริงๆ แต่ถ้าอยู่ด้วยกันแล้วปลื้มรั้งเขาไม่ได้…”
“ได้แน่นอน สามเดือนมันนานไปด้วยซ้ำ หวังว่าตาอัทธ์จะไม่ตาบอดจนมองไม่ออกว่าผู้หญิงแบบไหนที่ควรยกย่องให้เป็นเมีย”
“แต่ถ้าปลื้มทำไม่ได้ ปลื้มต้องหย่าให้เขา แต่คุณป้าไม่ต้องห่วงนะคะ ระหว่างนี้ปลื้มจะทำให้ดีที่สุด”
“ป้าเชื่อใจหนู และไม่มีจุดไหนเลยที่ทำให้ป้าไม่สบายใจ ต่อให้สามเดือนต่อจากนี้ตาอัทธ์จะคิดไม่ได้ ป้าจะถือว่าป้าให้โอกาสลูกชายห่วยๆ เต็มที่แล้วเหมือนกัน”
ปลื้มสบตากับคนตรงหน้า เธอเห็นความเครียดจากสีหน้าของท่านจนพลอยไม่สบายใจขึ้นมา
“ไม่ต้องห่วงคุณอัทธ์นะคะ ปลื้มจะทำหน้าที่ตัวเองให้ดีทุกวินาที คุณป้าพักผ่อนเยอะๆ นะคะ และปลื้มคิดว่าต่อจากนี้ปลื้มจะอยู่ดูแลคุณป้าด้วยตัวเอง”
“ป้าจะสบายใจ ถ้าตอนนี้ วินาทีนี้ ใจของหนู ความรู้สึกของหนูที่อยู่ตรงนี้มันอยู่ในฐานะภรรยาของตาอัทธ์จริงๆ”
ท่านไม่อยากให้ปลื้มใจแค่ทำตามหน้าที่ ทองแท้ยังไงก็คือทอง สักวันลูกชายหัวดื้อของท่านจะรับรู้ได้ด้วยตัวเอง
“ค่ะคุณแม่”
นี่คือสิ่งที่คุณหญิงอัญญาต้องการ ท่านจะอยู่เคียงข้างสะใภ้คนนี้เสมอ ไม่ว่าเธอจะอยู่ในสถานการณ์ใดก็ตาม
•••
ครืด~ ครืด~
โทรศัพท์มือถือสั่นสะเทือนรบกวนเวลานอนจนปลื้มต้องใช้มือควานหาโทรศัพท์ เบอร์โทรไม่คุ้นเคยปรากฎอยู่บนหน้าจอ ตอนนี้มันดึกมาก ทั้งที่ไม่รู้ว่าเป็นเบอร์ใครแต่เธอก็เลือกที่จะรับสายเพราะลึกๆ กลัวว่าคนที่โทรมาอาจจะมีธุระด่วนกับเธอจริงๆ
“สวัสดีค่ะ…”
ทันทีที่กรอกเสียงเข้าไปในสายปลื้มใจถึงกับนิ่วหน้าเพราะเสียงเพลงจากฝั่งนั้นมันดังมากๆ
(ออกมารับฉันด้วย ตอนนี้เลย)
“คุณอัทธ์… คุณอยู่ไหนคะ ทำไมเสียงถึงดังขนาดนั้น”
(มารับฉันที่ผับ แล้วไม่ต้องมาสงสัยหรือถามอะไรทั้งนั้น ฉันขี้เกียจตอบคำถามเธอ)
“ปลื้มเห็นคุณออกไปพร้อมกับเข้ม ตอนนี้เข้มอยู่ไหนคะ”
(เธอจะถามอะไรเยอะแยะวะ ฉันอยู่ในผับที่เคยเจอเธอเป็นครั้งแรก มารับดิ ออกมารับแค่นี้เธอจะมีปัญหาอะไรนักหนา ไหนบอกอยากทำหน้าที่เมียที่ดีไง หรือแค่นี้เธอทำไม่ได้)
ปลื้มใจลอบถอนลมหายใจออกมาเบาๆ คิดอยู่แล้วว่าเขาต้องใช้คำพูดพวกนี้กดดันเธอ
(ฉันให้เวลาเธอไม่เกินยี่สิบนาที อยากเป็นเมียที่ดีก็รีบมา)
อัทธ์ตอบกลับแค่นั้นก่อนจะวางสาย จากที่กำลังอารมณ์ดีที่ได้แกล้ง กลับต้องมาหงุดหงิดอีกครั้งเพราะลูกน้องของตัวเอง
“คุณอัทธ์แกล้งคุณปลื้มทำไมครับเนี่ย ตอนนี้มันตีหนึ่งแล้ว ป่านนี้คุณปลื้มหลับไปแล้วมั้งครับ”
“หลับแล้วยังไง เขาอยากได้กูเป็นผัว กูโทรตามให้มารับเขาก็ต้องรีบมารับกูมันก็ถูกแล้วไหมวะ”
“เข้มก็พาคุณอัทธ์กลับได้เหมือนทุกครั้งนั่นแหละครับ”
เข้มเถียงเสียงอ่อน ทั้งเกรงใจคุณปลื้มที่ต้องตื่นกลางดึกเพื่อมารับคนเมา ทั้งกลัวว่าเจ้านายจะเอาเรื่องที่เขาขัดใจ
“มึงหุบปากไปเลยไอ้เข้ม สรุปกูหรือยัยนั่นที่เป็นเจ้านายมึง”
เข้มหุบปากทันที ทั้งที่ใจอยากจะตอบว่าทั้งสองคนนั่นแหละ เพราะตอนนี้คุณปลื้มอยู่ในฐานะภรรยาของเจ้านายเขาแล้ว
“กูจะป่วนจนยัยนั่นอยู่ไม่ได้ จะทำให้เก็บเสื้อผ้าออกไปจากบ้านกูให้เร็วที่สุดเลย”
“เข้มมีเรื่องสงสัย ขอถามได้ไหมครับ”
อัทธ์กระแทกลมหายใจหนักๆ พลางปรายตามองไอ้เข้ม
“อะไรของมึง”
“วันนั้นที่เจอคุณปลื้มครั้งแรก คุณอัทธ์บอกคุณปลื้มสวย ซ้ำยังบอกว่าจะจีบอีกต่างหาก ตอนนี้คุณปลื้มก็เป็นเมียคุณอัทธ์แล้ว…”
“แล้วมึงไม่เห็นเหรอว่ายัยนั่นตลบหลังกูยังไง ใจดำฉิบหาย มึงจะให้กูจีบคนแบบนั้นเหรอ”
“แล้วที่วันนั้นคุณอัทธ์จะจีบ เพราะคุณอัทธ์เลิกกับคุณณิชา เพราะคุณณิชามีคนอื่นใช่ไหมครับ”
เข้มถามตามสิ่งที่เห็น ทว่ามันทำให้คุณอัทธ์ชะงักไปทันที
“สรุปใช่ไหมครับ”
“มึงเงียบไปเลยไอ้เข้ม นี่ไม่ใช่เรื่องของมึง และมึงก็ห้ามพูดเรื่องนี้อีก”
ไอ้เข้มถูกชี้หน้า แต่ท่าทางของคุณอัทธ์มันทำให้เข้มได้คำตอบแล้ว แล้วแบบนี้จะเชียร์คุณณิชาไปทำไม เชียร์คุณปลื้มดีกว่า อย่างน้อยๆ คุณหญิงก็เลือกแล้วอีกต่างหาก
ใช้เวลายี่สิบนาทีไม่ขาดไม่เกินปลื้มก็มาถึงคลับหรู ดวงตาคมกริบมองคนที่ยืนหอบเพราะเธอคงรีบน่าดูที่จะพาตัวเองมาหยุดตรงหน้าเขาตามเวลาที่เขาสั่ง ด้านหลังของอัทธ์คือเข้มที่ยืนทำหน้ารู้สึกผิดเมื่อเจอเมียเจ้านายในเวลาดึกดื่นขนาดนี้
“แต่งตัวอะไรของเธอ มาเที่ยวผับเขาแต่งตัวเชยๆ แบบนี้กันเหรอ”
อัทธ์ปรายสายตามองร่างบางที่สวมแค่เสื้อยืดสีขาวกับกางเกงนอนขายาวสีเดียวกัน มีดีอย่างเดียวคือหุ่น ผิวพรรณและน่าตาแค่นั้นแหละ
“ปลื้มมารับคุณกลับบ้านค่ะ”
“ใครบอกว่าให้มารับกลับ ฉันสั่งเธอมายืนเฝ้าฉัน ฉันแค่กลัวว่าตัวเองจะเมาแล้วเผลอถูกใจใครสักคนเข้าแล้วจะถูกผีห่าซาตานเข้าสิงจนลากผู้หญิงเข้าห้องเหมือนวันนั้นอีก”
ปลื้มสบตากับคนตรงหน้านิ่งๆ เธอรู้ว่าเขาตั้งใจประชดประชันเธอ
“เราคุยกันแล้วไม่ใช่เหรอ เธอจะทำหน้าที่เป็นเมียที่ดีใช่ไหม แล้วเมียที่ดีนี่ทำอะไรได้บ้าง”
คนฟังพยายามระงับอารมณ์ไม่ให้มันระเบิดเมื่อรู้ว่าถูกแกล้งก่อนจะตอบกลับไป
“สรุปว่าให้มาเฝ้าใช่ไหมคะ”
“อ่า อยู่ตรงนี้เธอทำหน้าที่แค่เฝ้าฉันเท่านั้น แค่เฝ้าไม่มีสิทธิ์ก้าวก่าย ฉันจะคุยหรือชนแก้วกับผู้หญิงคนไหนก็ได้ ฉันไม่ให้สิทธิ์ความเป็นเมียกับเธอในพื้นที่ตรงนี้ หน้าที่เมียที่กอดทะเบียนสมรสอย่างเธอ ฉันให้เธอได้แค่ในห้อง แค่บนเตียงเท่านั้นพอ”
—————————————
ถ้า EP.หน้า เนมเขียนให้คุณอัทธ์โดนตบปากนี่ได้ไหมคะ 5555555555555
กดไลก์ + คอมเมนต์ + กดติดตาม = กำลังใจงับ > <
- Writer
