15
ทิ้งให้อยู่คนเดียว
“อ่า เมียก็เมีย แต่เมียแค่บนเตียงเท่านั้นนะปลื้ม”
อัทธ์กระชากแก้วชาพีชในมือขาวออกมาวางบนโต๊ะใกล้ตัวแล้วดึงข้อมือเล็กให้ตามเขาเข้าไปในห้องนอน แรงบีบของอุ้งมือหนาส่งผลให้ปลื้มก้มมองข้อมือตัวเองอัตโนมัติ เธอเจ็บ และคิดว่าเขาก็รู้ว่าเธอเจ็บ เพียงแค่เขาเลือกที่จะไม่แคร์
“ทำยังไงเราถึงจะคุยกันดีๆ ได้คะ ปลื้มไม่อยากให้ทุกอย่างมันเป็นแบบนี้เลย”
“เธอเลือกเอง”
ร่างบางถูกลากมาที่เตียงก่อนที่เขาจะใช้สองมือกดบ่าของเธอให้นั่งอยู่ที่ปลายเตียงก่อนที่เขาจะใช้ปลายนิ้วดันปลายคางของเธอจนใบหน้าสวยเชิดขึ้น
“อยากมาฮันนีมูน อยากมีหลานให้คุณแม่ แปลว่าเธอไม่จำสินะว่าต่อให้เราสองคนจะมีอะไรกันกี่ครั้ง สุดท้ายเธอก็แค่เสียตัว อย่าหวังว่าฉันจะปล่อยให้เธอท้อง หรือต่อให้ท้องเธอก็ไปแต่ตัว”
“ปลื้มดูไร้ค่าในสายตาคุณจังเลยนะคะ”
อัทธ์ชะงักไปกับประโยคที่เอ่ยด้วยน้ำเสียงสั่นเครือ
“แต่ไม่ว่
