SELİM
Kardelen’in sesi bir nehir gibi zihnimde akarken, hatıralarım da onun anlattıklarının peşine takıldı. Hafızamda bir kapı açılmış gibi geçmişim, çocukluğum, okul yıllarım, hepsi birer birer gözümde canlanıyordu. Parça parça, tıpkı eksik bir yapbozun sonunda birleşmesi gibi her şey yerine oturmaya başlamıştı.
Kağan'ı iyi olduğuma ikna ettikten sonra duş almak için banyoya gitmişti. Ben de yeni yeni hatırladığım anıların içine dalmıştım.
Gözlerimi kapadım ve o ilk anıya daldım… Kardelen amcasının düğününde yanına ben gitmeden aşağı inmeyi reddetmişti. Ezman amca ile yanına söylene söylene çıkmıştık. Kardelen’in bana olan ilgisinin onu ne denli deli ettiğini şimdi daha iyi anlıyordum.
Kardelen odanın kapısında beni gördüğünde öyle bir gülmüştü ki… Yıllar sonra bile unutamayacağım bir
