ก้านนิ้วที่ค้างอยู่ในร่องชื้นถูกดึงออกมาอย่างรวดเร็ว ก่อนที่เขาจะจงใจใช้ปลายนิ้วนั้นกดลึกเข้าไปในริมฝีปากบางอย่างแรง จนเกิดรอยแดงช้ำ และมีเลือดซึมออกมาเล็กน้อย
เปลือกตาสีอ่อนปิดแน่น ยอมรับบทลงโทษนั้นอย่างไม่ขัดขืน ไม่มีคำห้ามปรามแม้จะรู้สึกเจ็บจนน้ำตาคลอ กระทั่งปลายที่กดอยู่ค่อย ๆ ถูกดึงออกไป
“ลี่กลับได้แล้วใช่ไหมคะ”
“รีบขนาดนั้น?”
“ค่ะ ต้องรีบไปทำงาน”
“คราวหลังก็เอาเสื้อผ้ามาทิ้งไว้ที่นี่ เพราะต่อไปนี้เธอคงได้นอนค้างบ่อย ๆ”
คำนั้นร่างเล็กรู้สึกคุ้นเหลือเกิน เพราะตอนเริ่มความสัมพันธ์เธอก็เคยขอให้เขาทำแบบนั้น และยังจำคำตอบได้ดี
“ลี่ชอบนอนคนเดียว… อ่ะ” แรงบีบที่กดลงมาบนเอวเล็กอย่างไม่ปรานี ทำให้เสียงหวานเผลอหลุดอุทานออกมาด้วยความเจ็บ
“เฮียสนใจลี่ขนาดนี้แล้ว ยังไม่พออีกหรือไง”
ใบหน้าหวานเบือนหนีไปทางอื่น ปล่อยให้คำพูดนั้นล่องลอยในอากาศ และกลายเป็นประโยคสุดท้ายของบทสนทนา ที่ได้ร
