“ภาพอะไร?” คนที่ยืนสูบบุหรี่เพียงปรายตามองกลับอย่างไม่เข้าใจ ก่อนจะยกบุหรี่ขึ้นสูบอัดนิโคตินเข้าปอดอีกครั้ง ท่าทีคล้ายไม่ใส่ใจเท่าไรนักกับสิ่งที่น้องชายเอ่ยขึ้นมา
“ไอ้เวร!! กูอุตส่าห์คิดว่ามึงเป็นคนดีสั่งลบ ที่ไหนได้ ไม่รู้เรื่องอะไรเลย”
มวนบุหรี่ถูกทิ้งลงในถาดเขี่ย สายตาคมตวัดขึ้นจ้องน้องชายทันที แววตาฉายชัดถึงความไม่เข้าใจ ว่าอีกฝ่ายกำลังพูดเรื่องอะไรกันแน่
“มึงหมายถึงอะไร?”
“ถ้าไม่ใช่มึงแล้วใครวะ หรือว่าพ่อ” คลื่นทำหน้าขุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แต่เมื่อนึกได้ว่าตอนนี้พ่ออยู่ต่างประเทศ เวลาก็ไม่ตรงกัน และที่นั่นก็คงดึกมากแล้ว ไม่มีทางเป็นไปได้เลยที่พ่อของเขาจะเป็นคนจัดการเรื่องนี้
“ไอ้คลื่น กูถามว่ามึงหมายถึงเรื่องอะไร” ค่ายขมวดคิ้วเข้มเอ่ยคาดคั้น เมื่อน้องชายเอาแต่พูดจาชวนให้งุนงง ไม่ยอมอธิบายสักที
“ช่างแม่งเหอะ ยังไงก็ลบไปแล้ว”
ค่ายจ้องหน้าน้องชายเขม็ง ก่อนจะเค้นเสียงเย็นตั้งคำถาม
