โทรศัพท์ในมือสั่นเบา ๆ พร้อมแจ้งเตือนผ่านแอปพลิเคชันว่ารถที่เธอเรียกไว้มาถึงแล้ว หมวยลี่จึงรีบก้าวเท้าออกจากคอนโดทันที
วันไหนที่รีบมากเธอจะเรียกรถให้มารับ แต่วันไหนที่พอมีเวลา เธอมักจะนั่งรถประจำทาง เพราะช่วยประหยัดเงินได้เยอะพอสมควร
ระหว่างนั่งรถไปมหาวิทยาลัยหมวยลี่เพิ่งนึกบางอย่างได้จึงล้วงหยิบเอาโทรศัพท์ออกจากกระเป๋า แล้วเข้าไปในหน้าแชตของพี่ชายคนสนิท
แชต: ธันวา
หมวยลี่: พี่ธันมีเลขบัญชีเฮียไหมคะ
เธอตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่แรกแล้ว ว่าจะคืนเงินเขาให้ครบทุกบาททุกสตางค์ ไม่คิดจะเก็บเอาไว้ แม้สิ่งที่เสียไปจะไม่ได้อะไรกลับคืนมานอกจากความเจ็บปวด แต่ก็ยังยืนยันว่าไม่ได้ขายตัว เธอไม่ใช่เด็กเสี่ยที่ต้องคอยรับเงิน
ทุกอย่างที่มอบให้มันเกิดจากความรัก
รออยู่พักหนึ่งข้อความที่ส่งไปก็ขึ้นอ่าน ไม่นานต่อจากนั้นธันวาก็ตอบกลับมา
ธันวา: ไม่มีเลยครับ ลี่มีอะไรหรือเปล่า
หมวยลี่: ลี่อยากโอนเงินคืนให้เฮ
