ภายใต้ความนิ่ง ดวงตาของร่างเล็กเต็มไปด้วยความสับสนมากมายที่ตีวนอยู่ข้างใน เธอเลือกเมินเฉยต่อคำถามเหล่านั้น และถามสิ่งที่เธออยากรู้มากที่สุดในตอนนี้ เพราะไม่อาจปล่อยให้มันค้างคาได้อีกต่อไป
“ตอบลี่มาก่อนได้ไหม ว่าเฮียไปฮ่องกงทำไม” สิ้นสุดคำถาม บรรยากาศภายในห้องก็พลันถูกความเงียบปกคลุมจนน่าอึดอัด ก่อนที่เสียงแผ่วเบาจะดังขึ้นอีกครั้งท่ามกลางความนิ่งของอีกฝ่าย
“อย่าโกหกกันอีกเลยนะคะ”
“ดูไม่ออกหรือไง ว่าพ่อก็แค่พูดให้เธออยากไปจากฉัน” ค่ายแก้สถานการณ์ตรงหน้าด้วยการโกหกอีกตามเคย เพราะเขาเริ่มไม่มั่นใจแล้วว่า หากเธอรู้ความจริง ยังจะยอมอยู่ในสถานะนี้ต่อไปหรือเปล่า
เขาไม่ได้มีความมั่นใจ อย่างที่ประกาศกร้าวเอาไว้ต่อหน้าผู้เป็นพ่อ
“แล้วทำไมเฮียต้องพูดกับคุณท่านแบบนั้น” มือเล็กยกขึ้นดันแผงอกแกร่งให้ออกห่าง “ครั้งนี้ลี่ไม่เชื่อ จะไม่เชื่ออะไรเฮียอีกแล้ว”
“เด็กดีที่บอกว่าจะเชื่อเฮียทุกอย่าง หายไปไห
