หลังจากเจ้าของคฤหาสน์เดินผ่านไป น้ำตาที่คลออยู่ไหลรินลงอาบแก้มโดยไม่รู้ตัว หมวยลี่สัมผัสได้ถึงความห่วงใย และบางสิ่งบางอย่างที่เธอกำลังพยายามผลักไสออกไป
ขาเล็กค่อย ๆ ก้าวอย่างเชื่องช้า ตรงไปยังห้องของแม่ และเมื่อเปิดประตูเข้าไป ถึงได้เห็นว่าแม่ของเธอก็กำลังร้องไห้อยู่เช่นเดียวกัน
“… แม่ยังรักเขาอยู่หรือเปล่าคะ” เธอถามออกไปตรง ๆ อย่างไม่อ้อมค้อม แต่ไร้คำตอบจากคนเป็นแม่ เห็นเพียงน้ำตาที่ไหลอาบแทนคำตอบ
ช่วงกลางดึก ค่ายเพิ่งกลับมาจากคลับ หลังไปดื่มมา สติของเขาไม่เต็มร้อย ขณะที่ขาแกร่งกำลังก้าวไปยังตัวคฤหาสน์ จู่ ๆ ก็หักเลี้ยวกะทันหันตรงไปยังโซนบ้านพักของแม่บ้านแทน
เวลาตีสอง หมวยลี่ยังคงอ่านหนังสืออยู่ในห้อง เธอไม่อยากให้แสงไฟรบกวนแม่ที่กำลังนอนหลับ จึงเลือกมาอ่านอยู่เงียบ ๆ ภายในห้องของตัวเอง แต่ทุกครั้งที่สายตาจดจ่อบนตัวหนังสือ ในหัวกลับวกวนไปด้วยเรื่องราวที่พยายามสะบัดออกครั้งแล้วครั้งเ
