หลังอาบน้ำแต่งตัวเสร็จ ก่อนจะออกจากห้อง สายเรียกเข้าจากพ่อดังขึ้น ทำให้มือที่กำลังจะเอื้อมไปจับลูกบิดประตูชะงัก ค่ายมองหน้าจอมือถือพักหนึ่ง เพราะรู้ว่าพ่อโทรมาด้วยสาเหตุอะไร ก่อนกดรับสาย
“ถ้าจะบ่น เอาไว้ค่อยโทรมาอีกทีนะครับ” เมื่อรับสายแล้ว เขารีบชิงพูดขึ้นทันที แต่คำตอบที่พ่อสวนกลับทำให้ลมหายใจยิ่งร้อนรุ่ม
(อยู่แค่ในห้อง ห้ามออกไปไหน)
“ผมไม่ได้จะไปก่อกวนใคร”
(พอแล้วค่าย พ่อขอให้แกเชื่อพ่อสักครั้งได้ไหม)
จากเสียงแข็งกร้าวในตอนแรกเริ่มอ่อนลง ราวกับกำลังขอร้องให้เขายอมหยุดสักที
“ทำไมครับ ผมบอกแล้วไงว่าจะไม่ก่อกวน”
(หนูลี่กับธิดากำลังจะย้ายไปอยู่ที่อื่น)
คำพูดของพ่อกลับทำให้หัวใจแกร่งสั่นวูบ มือหนาพลันกำโทรศัพท์แน่นจนได้ยินเสียงแตกร้าวของหน้าจอ ระหว่างสายถูกความเงียบเข้าปกคลุมไปครู่หนึ่ง
(ตอนนี้คนของเฟิงเฉินกำลังมารับธิดากับหนูลี่ แกควรอยู่เงียบ ๆ แค่ในห้อง)
“ทำไมคนของเฟิงเฉินต้อง
