หลังจากรู้ข่าวของแม่ ร่างเล็กรีบหยิบเอาเสื้อผ้ามาใส่อย่างร้อนใจ จากนั้นก็ออกไปยังโรงพยาบาลทันทีโชคดีที่ธันวาอาสาไปส่ง ส่วนค่ายยังนอนหลับอยู่บนเตียง เธอไม่คิดจะบอก และไม่คิดจะทิ้งข้อความเอาไว้
ระหว่างทางนั่งรถไปหมวยลี่เอาแต่ก้มหน้าร้องไห้ เหมือนหัวใจของเธอมันแตกสลายไปแล้ว มือเล็กกุมอยู่ตรงอก เธอร้องไห้อย่างหนัก จนธันวาน้ำตาซึมตามไปด้วย ตอนนี้เขาสงสารเธอจับใจ
“ป้าธิปลอดภัยแล้วนะลี่” เขาได้แต่พูดปลอบใจ โดยที่เธอเอาแต่ร้องไห้ไม่ยอมพูดอะไรตอบกลับมาแม้แต่ประโยคเดียว มีเพียงเสียงสะอื้นที่ดังอยู่ภายในรถ
เมื่อคืนธันวาทั้งโทรและกดออดเรียกที่หน้าประตู แต่ไร้การตอบรับ จู่ ๆ โทรศัพท์ก็ปิดเครื่องไป ไม่รู้จะทำยังไงจึงทำได้แค่ทิ้งข้อความเอาไว้
พอมาถึงที่โรงพยาบาล หมวยลี่รีบตรงไปยังห้องพักฟื้นของแม่ ก่อนจะเจอเข้ากับจูนและป้าจันทร์ที่ยังยืนอยู่ภายในห้องนั้น เธอมองทั้งสองคนด้วยความรู้สึกผิดที่ตีตื้นขึ้
