แชต: หมวยลี่
ค่าย: เด็กดีของเฮียทำอะไรอยู่
เขาพยายามพิมพ์ข้อความอย่างใจเย็น เลือกใช้ถ้อยคำแบบเดิม คำที่เคยทำให้เธอใจอ่อนแต่ว่าเวลานี้กลับไร้ผลเหมือนเธอไม่ได้หลงกลมันอีกแล้ว
ค่าย: รู้ตัวไหมว่าลี่กำลังทำให้เฮียหมดความอดทน
Read
เพียงประโยคนั้นคำเดียว ข้อความก็ขึ้นว่าอ่านแล้วทันทีแววตาคมกริบเผยความพอใจพร้อมรอยยิ้มบนมุมปาก เขาถือโทรศัพท์เอาไว้ในมือ นับเลขในใจรอเธอตอบกลับมาอย่างอารมณ์ดี
หมวยลี่: ลี่ทำงานกับเพื่อน
ค่าย: ความจริงหรือข้ออ้าง
ค่าย: เฮียต้องไปดูให้เห็นกับตาหรือเปล่า?
หมวยลี่: ไหนสัญญาว่าจะให้เวลาไงคะ ทำไมถึงเร่งขนาดนี้
ค่าย: นานเท่าไร?
Read
พอเธออ่านแล้วต่อจากนั้นก็ไม่มีข้อความตอบกลับมาอีก ค่ายโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะอย่างแรง เขาพยายามสะกดตัวเองด้วยคำว่า ‘รอ’ รอจนกว่าเธอจะเดินกลับเข้ามาในกรงด้วยตัวเองอีกครั้ง
เสียงโทรศัพท์สั่นเบา ๆ จากสายเรียกเข้า ค่ายที่ยังคงอารมณ์ขุ่นเ
