PROLOGO
491 Words
"This story contains explicit words that may not be suitable to any young readers. If you're below from the age of 18, and as well as, if you belong in a close minded religiou group or whatsoever and you find this story awful, then stop
reading this story and leave immediately. Thank you for understanding"
-Blue Prince
PROLOGO
Napagpasyahang magpaparty ang isa sa kaibigan ni angelo sa bagong bili nyang 2 storey house.. Punong puno ng mga tao ang bahay niya sa loob at nangingibabaw ang malakas na tugtogan. Masayang masaya ang lahat wari'y wala silang problema na iniinda. Ngunit hindi para sa mga taong nasa terrace.
ANGELO'S P.O.V
Sobrang lakas ng tugtugan sa loob kayat alam kong walang makakapansin na nag kakainitan na kami dito sa terrace. Alam kong tinayming nila ang araw na ito para mas bigyan pa nila ako ng pasakit at ipamukha sakin na wala akong kwenta kaya nila ako hinarang dito.
Ako: Ano pa ba ang gusto niyo!! Hindi pa ba kayo kuntento na nag durusa na ako! (Ngunit isang sapak ang nakuha ko sa babaeng pokpok na jowa kunoh ni gabriel)
Gab: charmaine Stop that!
Charmaine: what. Sinisigawan ka niya honey eh. Ang bastos. Isa pa---
Gab: wag ka ng makisali sa issue namin at pwede bang manahimik kanalang. ( ang sigaw ni gab kay charmaine kaya naman napatahimik ang huli)
Clark: tingin mo ba ganun nalang kabilis yon ah. Matapos ng lahat ng mga ginawa mo samin! kulang pa ang makita kang nagdudusa angelo! Kulang pa yan!
Ako: eh kulang naman pala edi patayin niyo nalang ako! Tutal tingin niyo ay wala naman ding kwenta ang buhay ko diba? Ohh! tapusin niyo na at ng matapos narin ang issue niyo at ng makapag pahinga nalang ako!
Gab: edi swerte mo! Tandaan mo angelo. Hinding hindi namin hahayaan na basta basta nalang matatapos ang pagdurusa mo.
Clark: hinding hindi kami mapapagod na Iparanas sayo ang impyerno habang buhay kapa.Kaya kung ako sayo wag ka ng mangarap na magiging tahimik pa ang buhay mo.
Tiningnan ko namab ang lalaki sa likuran na walang emosiyon habang sa akin nakatingin. Malay mo diba baka may sasabihin siyang words of encouragement sakin. Huling pabaon kumbaga. Ngunit natapos ang ilang sigundo ay bigla nalang sumama ang tingin nito sakin. Kaya naman napabuntong hininga nalang
Thats it. This life is hopeless
Lord. Kaw na bahala sakin.
Hindi ko na kaya.
Ako: kung kayo hindi pa pagod. Pwes ako. PAGOD NA!
At walang ano anoy tumalon ako sa fence ng veranda. Huli na ng makareact sila pala hilain ako. Dahil nahulog na ko. Pagbagsak ko bigla ko nalang naramdaman ang walang kasing sakit sa bandang likod at ulo ko. Parang hindi ako makagalaw. Wala akong marinig. Ngunit nakikita kong nagpapanic ang lahat.
Pinilit ko ang sarili kong tumingin sa langit
Lord sorry.
Eto na bayun. Dito naba magtatapos ang lahat. Sana nga.
Sana nga.
At bigla nalang nagdilim ang aking paningin.
Abangan.....
- Writer
