Behind Those Stage

Prologue

I started dancing even though it's so dark in my spot, and then when I got the lights on me. I smiled the hottest I can, final touch.

"Hi. This is me, Quen!" pagpapakilala sa 'kin ng isang idol din sa backstage, foreigner! "Don't you remember me?" Ngumiti lang ako, hindi, e'.

Nakakasawa rin kaya maging idol! Pinapangarap ng marami, pero I bet, kapag sila na ang nasa lagay ko, masasabi nilang sana hindi na lang pala.

Pangarap ko rin naman 'to dati, ang effort kong matuto ng korean, at ano pa, 'yon na ang patunay na pangarap ko talaga 'to.

"Hey, are you even giving me an attention?" Nawala ako sa pag iisip nang mag salita na ulit si... Ano nga ulit?

Pagod na kasi ako, nag popromote kasi kami dahil kaka-comeback lang namin.

"I'm just tired," I smiled. Umiisip na rin ng paraan para makalayo, baka may traydor na staff at i-issue pa kami. Pa-dispatch pa naman ang mga staff dito. "Oh, I have to go now," sinabi ko na lang pero wala akong maisip na dahilan kung bakit.

Umalis na nga ako at mabilis na naglakad palayo, baka pigilan pa 'ko. Marami na rin akong naeexperience na sumusubok manligaw sa 'kin na idol din, I don't want to be committed to an idol, though.

"Oh," daing ko nang may muntikan akong matamaan na staff noong nasa may pinto na 'ko pa-labas, napa urong naman ako sa kaliwang bahagi ng pintuan.

May natamaan ako, pero hindi ko na lang nilingon, dahil masikip na at maraming dumaraang staffs.

Nang makaraan na ang lahat, tumayo na ako ng maayos at nag pagpag ng damit. Humarap ako sa natamaan ko at nag salita habang nag papagpag.

"Mianhamnida," sabi ko habang nagpapagpag pa rin. I'm avoiding eye contact! Baka ma-issue ng mga pa-dispatch. "Nega geoglissneun jul mollass-eo."

(Sorry, I didn't know you were there)

"Gwaenchanna."

(It's okay)

Napahinto ako sa pag papagpag nang maboses-an ko siya. Unti unti ko siyang nilingon at nagulat naman ako nang makita ko kung sino siya, confirmed.

Teka? Hindi naman sila kasama sa magppromote today, ah? Did I missed them on the list? Imposible, lahat ng naalala ko ay nakita ko na. Unless, visitor siya rito? Eh, bakit naman... Magtatawag lang siya ng crowd para manood ng stage performance? Astig niya pala, eh.

Nakatayo lang siya sa gilid at nakatingin sa 'kin sa blangko na pamamaraan.

Wala pa ring nagbabago sa kaniya, his emotionless yet handsome face. And this person who's standing in front of me right now was the person I used to be with, during our traiming period. Who's now in one of the most popular K-pop boy group.

"Ah.." Nasabi ko na lang at ngumiti, hindi ko alam ang sasabihin ko, nakatitig ako sa kaniya!

And just because of that, I bowed to him out of being embarassed.

"Thanks!" Sigaw ko at umakmang aalis pero mayroon na naman akong muntik matamaan kaya naman hinila niya ang kamay ko at natumba ako sa lakas no'n!

"Aray!" Sigaw ko dahil sa sakit noong pagkakahila niya sa 'kin, may galit ba 'to sa 'kin? Bitter niya naman kung gano'n, 'no!

Pero okay lang din, ang laki nung TV na icoconnect nung staff, baka mabasag ko pa, wala akong pera, 'no.

"s**t," sabi niya nang makaraan ang staffs, hindi niya kasi ako nilingon. Siguro dahil masikip o wala rin talaga siyang pake.

Ouch lang, pero okay. Moved on na rin naman ako sa kaniya!

"da-eum-e josimhaseyo!" Habol sigaw niya sa mga staff.

(Please be careful next time)

Agad namang may lumingon na isa at humingi ng pasensya kay Zildjian. Huh? Ako 'yung natamaan!

Nilapitan niya pa 'ko at akmang tutulungan, nakukunsensya ba 'to? Hindi naman niya kailangan.

Tumango lang naman ako dahil ang lapit lapit niya!

"Uhm," lumayo ako ng bahagya sa kaniya. "Put a distance."

Agad naman siyang napa ismid sa sinabi ko at tumayo na lang ulit ng tuwid, ni-hindi ako tinulungang makatayo!

And when I stood up, he looked at me from head to toe na para niya akong jina-judge. No wonder, napaka sama pa naman ng ugali nito. Inirapan ko naman siya habang ginagawa niya 'yon.

Wala naman siyang reaksyon, at tumalikod na. Iniwan niya na 'kong nakatayo rito.

Nanatili akong nakatulala habang pinagmamasdan siyang umalis. I badly want to know what's running in his mind right now, but no doubts, he already moved on. Mukhang mukha naman.

He really went so far, and he did great. Napaka galing niya.

Letting each other go was a painful for us two, but it brought us to where we are right now.

✨Behind Those Stage✨

DISCLAIMER: This story is NOT edited meaning RAW.

This is a work of fiction. Names, characters, businesses, places, events and incidents are either the products of the author's imagination or used in a fictious manner. Any resemblance to actual persons, living or dead, or actual events is purely coincidential.

Note. This is teen fiction and a very baby story. If you like mature contents then this isn't for you. Thanks!

I also want to give credits for the cover I edited by my own but still to the background by pinterest.

-

Note: this is not a fanfiction nor a story made for the ship, but they are the portrayers. I though of the plot when I saw the photo of them.