Mutluluğun verdiği sonsuz enerjiyle sabahlıyoruz. Gece kollarımın arasında, başı göğsümün üstünde öylece uzanmış duruyor.
''Yarın Gözde'den özür dileyeceğim,'' diyor bana bakmadan. ''Bugün ona çok sert baktım.''
''Sanırım o seni anlıyor, bana seni savunuyordu.''
''O mu gelmeni sağladı yoksa?'' diyor hayretle.
Sesindeki hayal kırıklığını duyduğum an gülmeye başlıyorum. Bedenini iyice kendime bastırıp kulağına fısıldıyorum. ''Saçmalama Gece, sabah sen bana trip atınca yanına gitmemi söyleyip durdu.''
''Ben olsam söylemezdim,'' diyor gülerek. ''Seni kimseyle paylaşamam.'' Ellerini yanağıma koyup gülümsüyor. ''Gözde belki de seni yeterince sevmiyordur,'' diyerek boynunu yana çevirip yüzüme dikkatle bakıyor.
Benim Gözde'nin sevgisinden etkilenme fikrim onu nasıl da korkutuyor? Onu kızdırı
