İkimiz de yol boyunca konuşmuyoruz. Yaşadığımız yoğun duygular sakin yürüyüşümüzle yatışıyor. El ele, kalplerimiz büyük ihtimalle birbirine kenetli bir şekilde düşüncelere dalıyoruz. Benim aklımda elbette her zamanki gibi kendimi soktuğum bu lanet hayatın sonuçlarıyla yüzleşmem gerekeceği anın korkusu var. Belki Gece de beni bu denli öfkelendiren sebebin ne olduğuna kafa yoruyordur.
Onlarca şeyi merak ediyor olmalı, bunu anlamamak imkânsız ama o sorular sormuyor, beni rahatsız etmiyor. Belki de sorunun kendisi olmadığını öğrendiği için şu an rahatlamış görünüyor.
Evine ulaştığımızda babasıyla tanışma fikrinin boğazımı düğümlediğini hissetmeme ve bu, bana yapmakta olduğum işi hatırlatmasına rağmen bir yandan da bir an önce her şeyi bir sonuca kavuşturma arzum yüzünden beklenti dolu bir hâ
