Saatler geçiyor ama ben bir dakika bile olsun uyuyamıyorum. Gözlerimi ne zaman kapatsam Gece’nin sureti önümde beliriveriyor. Başka bir şeye odaklanıyorum derken sanki kokusu burnuma doluyor.
Göz ucuyla saate bakıyorum: 02.28
Neredeyse yeni bir gün başlayacak ve ben hâlâ... Çaresizim!
İtiraf et Çağan, hayatında ilk defa ne yapacağını bilmiyorsun!
Sinirle yataktan kalkıyorum. Bu gece bunu defalarca yaptım. Kalkıyorum, evin içinde amaçsızca dolaşıyorum, uyku bastırınca yatağıma dönüyorum, bir umut gözlerimi kapatıyorum ve… Yine Gece…
Bu kez kendime olan öfkemle yatakta ne var ne yoksa her şeyi yere fırlatıyorum. Daha fazla zorlamanın ne anlamı var ki?
Mutfağa girip kendime sade bir kahve yapıyorum. Dilimin yanmasına aldırmadan hızlı hızlı içip acıyla yüzümü buruşturuyorum.
Canım yansa
