BLACK ROSE(Tagalog)✔️

Chapter I Hugo's POV July 1993 Gumagala ang mapupulang mga mata habang inaabangan ang pagdating nila—ang aking angkan kung saan may inaasikasong kaunting problema. Makalipas ang daan-taon napag-desisyonan naming manatili na dito sa bansang Pilipinas, matapos ang gulong nangyari sa Roman noong 1983. Sa grupo ng mga kaaway na bampira at ang aking angkan. May mga hindi pagkakaunawaan kaya naman nagkaroon ng digmaan ang angkan ng mga bampira noon. I am the 3rd generation of our clan. Galing ako sa angkan ni Vlad Iscariot na pinaka-unang bampira sa bansang Romania. "s**t!" bulalas ko nang makarinig ng isang malakas na pagsabog mula sa daan. Nang balingan ang lugar nang pangyayari, isa kaagad ang napansin ko. Lumiliyab na apoy dahil ang pagsabog na iyon ay ang school bus. Napakunot noo nalang ako nang makita kung sino-sino ang mga nasa loob. Mga batang nagsisiiyakan, humihingi ng tulong at—kailangam ko nang magmadala. "Who are you?" her voice so sweet. I didn't bother to answer her, instead I gave her a smile. "M-mama," she started to cry again. I walked near her and tap her shoulder. "You're safe now stop crying okay?" "Opo!" she nod and wipe her tears. Napa-ngiti ulit ako dahil sa ka-kyutan niya. Matapos ang pagsabog ng school bus na sinasakyan nila ay isa siya sa mga nailigtas kong estudyante. Malayo palang ay rinig ko na ang sirena ng ambulasya, kaya naman kailangan ko nang makalayo sa lugar na iyon. Subalit, nang akma na ako lalayo sa kanya ay bigla niyang hinila ang laylayan ng polo ko. "Where are you going?" inosenteng tanong niya. Hindi na importante na malaman niya ang isasagot ko. Papalapit na ang ambulansya, at ailangan ko nang umalis. "Adios my Queen!" I said with my low tone and left her. Even if I wanted to take her home, it was not possible, and she would be even more surprised why I did that. At a young age I knew she was very smart. She will ask a lot of questions. A few months later I tracked her away more often. I sighed, and was about to leave the tall tree when I suddenly saw someone not far from its place while she was busy playing with her doll on the playground of a public place. No one is watching over her. Before the man got too close I quickly went to the back of the man, and then I grabbed him by the back of his neck. "S—sino ka?!"  He asked in shock when I presented him to me. Instead of answering, I stared at it until he shed blood . "Aaahh—" he scream out loud. "Ang mata ko—aarg—m-masakit! Aaahh!!!" "Never touch my Queen!" "Aaahh—" After I did that I just left that man. No one will hurt her. "I will protect her as long as I live," 2015 It's been a long years without her presence. How can I survive without seeing her, smell her and touch her without knowing her? "Where have you been?" I suddenly stoped walking when I hear his voice. Sinalubong ako ng isang matandang lalaki habang papasok ako ng mansyon. Where I have been? I ask myself in my mind. "Hugo?" my father called me. Why do I still have to answer his question? I am no longer young to ask where I came from. I am a hundred years old for god sake! Huminga ako ng malalim at saka sinagot ang tanong niya. "Somewhere." Tipid kong sagot. Ayaw ko naman sabihin kung saan talaga ako nanggaling. "May lugar bang somewhere? Bago ba 'yan? O, sadyang ayaw mo lang sabihin sa akin kung saan ka nanggaling?" Exactly! "Dad, I'm tired. Let's talk about that some other day. Inaantok na rin ako." Iretable kong sabat sa kanya. Hindi ko na hinintay na magsalita siya dahil alam kung pagtatalunan lang namin iyon. I entered my room, and immediately dropped the body on the soft bed. I just stared at the black ceiling. "You're growing up now," hindi maalis-alis sa isipan ko ang mukha ng isang babaeng nakasalubong ko kanina sa isang park. Umiiyak ito, at parang may mabigat na dinadala sa puso. Gusto ko sana siyang lapitan at tanungin kung bakit siya umiiyak? Subalit, kapag ginawa ko naman iyon ay baka matakot siya sa akin. Malamang. Sino ba naman ang hindi matakot sa akin. Ultimo kasuotan ko ay puro itim, pero mas masabi ko na rin na mas maaakit rin sa akin dahil sa anyo kong kagwapuhan. "See you soon." Pabulong kong sabi. Nang makabangon sa aking higaan ay isang lalaki kaagad ang bumungad sa akin nang bumukas ang pinto ng aking kwarto. "Have you seen that girl?" Kumunot ang noo ko. "Who?" inosente kong tanong. "Iyong sa park kanina.  I saw her that she's crying." Naalala ko ang babaeng tinutukoy niya. "Then?" "Hindi mo ba siya gusto? I mean, kinilala man lang?" "Ceasar, stop... Okay? H'wag siya." "Why? Simula noon nagmamasid na ako sa kanya." Matagal nang minamanman ni Ceaser ang babaeng iyon, ngunit 'di niya magawang lapitan man lang. "H'wag mo siyang papakialaman, Ceaser. H'wag siya, iba nalang.' Lumapit siya sa akin. "Bakit? May gusto ka ba sa imortal na iyon? Tandaan mo, Hugo ang sinasabi ko sa'yo. Mamamatay ang babaeng iyon kapag itutuloy mo ang pagkakagusto sa kanya." Pinaningkitan ko siya ng aking mga mata. Yumukom ang aking mga kamao at dahil sa 'di ko mapigilan ay naisuntok ko ito sa pader. "Hindi ko siya kilala," pagsisinungaling ko. "Sabihin na rin natin matagal ko na siyang binabantayan sa malayo. Ayaw kong may gagalaw sa kanya. Humanap kayo ng iba, h'wag lang siya!" pasinghal kong sabi kay Ceasar. "Hahahaha. Hindi ka magugustuhan ng babaeng iyon, hinding-hindi kahit kailan, Hugo. Hahahaha." At saka siya lumabas ng kwarto ko. Ramdam ko na dumugo ang kamao ko dahil bumaon ito sa pader. Nag-iinit ang katawan ko habang nakakakita ako ng dugo. I tried to calm myself down and went to the bathroom. I meant to soak under the shower. The words of Ceasar cannot be erased from my mind . "Damn it!!" bulalas ko at saka umahon makalipas ang bente minuto. Matapos kong magbihis ay naisipan kong tumambay sa veranda. Malamig ang simoy ng hangin, payapa ang kapaligiran, ngunit 'di mo maiwasang may marinig na umaalulung na mga aso. I'm sure, they have a new victim again. "Ang sarap ramdamin ang ungol ng aso, Hugo. Buhay na buhay ang patay kong katawan."  Hindi na ako nag atubiling lingunin ang nasa likuran ko. "You want some fresh blood? A human blood." Pang aalok sa akin. "No, thank you, Lucia. You know, I'm not drink a human blood anymore." Sagot ko at saka humarap sa kanya. "At kailan ka pa ulit masanay? Kung wala ka ng choice?" "No. Just I don't like." "Hahahaha! Stupido! Darating rin ang araw na mauuhaw ka ulit sa dugo ng tao, Hugo." "Kung wala kang ibang sasabihin, makakaalis ka na sa kwarto ko. Enjoy your night, sister." Saka ko iginala ang aking paningin sa madilim na lugar. Rinig ko ang yabag ng sapatos nito papalabas ng aking kwarto, at saka ito sumara. Kahit kailan ayaw ko na ng dugo ng tao. Magagawa ko lang iyon kung may malalim na dahilan. Next morning, maaga akong gumising kahit nasa apat na oras lang ang tulog ko. First day of school ko sa isang university na pinag-inrolan ko. How many universities have I attended? At this age, it is not surprising that I have completed a hundred schools. Hindi na ako nag abalang kumain ng agahan. Dumiretso nalang ako sa aking kotse at pinaharurot ko itong pinatakbo. Malayo ang bahay mansyon sa university kaya double speed ang ginawa ko. Tinakbo ko nalang sana mas mabilis pa. Makalipas ang kalahating oras ay nasa parking lot na ako. Pinagmasdan ang kabuuang unibersidad... malaki, malawak, maraming estudyante, at maingay. May mga ilang estudyanteng naka tingin sa akin, ngunit wala akong paki. Ngiti naman ang nakikita ko sa ilang babaeng nakatingin sa akin. Isa lang ang masasabi ko. I am different. Lumabas ako ng kotse at diretsong naglakad. Mayayaman ang mga nag aaral dito. Maya-maya lang ay may nahagip ang aking mata. Isang babaeng makapal ang salamin at kulot ang buhok. Pinagtatawanan ng mga ilang estudyante at binabato ng papel. Napapailing nalang ako dahil sa mga pinaggagawa nila. Magkakasalubong kami. Nang umangat ang ulo nito saka ko nalang nakita ang kanya mukha. She's here. Maya-maya lang may lumapit sa kanyang lalaki at may dinikit na kung anong bagay sa kanyang likod. Agad ko itong kinuha dahil pinagtatawanan na naman siya ng marami. Halos maiyak siya dahil sa kahihiyan. "Are you okay?" obvious naman na 'di siya, but I'm still hoping na magiging pa rin siya sa kabila ng pambu-bully sa kanya. Subalit ni isang pangungusap ay wala akong may natanggap sa kanya. "Miss?!" she ran away from me and the many students. I rolled my eyes around. What these students should be punished for! Bigla siyang nawala sa aking paningin ng lumiko ito sa kung saang parte ng gusali. Mula noon hanggang ngayon ay iyakin pa rin talaga siya. Subalit may pinag-bago sa kanya. She's a woman. All I can say is; she is beautiful — her body shape is more curved, and most of all, she is closer to danger. "Rose" I said as my gaze followed her. Hanggang ngayon ay nasa proteksyon ko pa rin siya. Humanda sa akin ang mga taong umaapi sa kanya. Kung hindi niya magawang ihiganti ang sarili—ako ang gagawa para sa kanya. Sisiguraduhin kong ire-respito niyo siya pagkatapos kong bigyan kayo ng leksyon!