สายป่านรักเฟอร์ดินาน

3

ตลอดระยะทางที่รถวิ่งไปบนถนน เพื่อไปยังโรงพยาบาลที่ใกล้สุด บาสเตียนนั่งข้างคนขับ คอยสังเกตสิ่งที่ตัวเขากำลังสงสัยมาก เจ้านายเขาช่วย คุณสายป่านยอมทิ้งงานการกุศลของแม่ตัวเองปล่อยให้งานดำเนินไปด้วยไร้เงาของเจ้าของงาน ไม่รู้ว่าถ้ามาดามโซเฟียรู้จะโกรธลูกชายตัวเองไหม ท่าทางที่ดูสนิทสนมห่วงใย คุณสายป่านอีก ภายในใจของเขาตอนนี้มันรู้สึกมีลางสังหรณ์ว่าคุณสายป่านกับเจ้านายของเขาจะต้องมีอะไรกันมากกว่าแค่คนรู้จักแน่นอน เพราะนิสัยเจ้านายของเขาจะไม่ไปยุ่งกับเรื่องของคนอื่นและนี้ดันเอาตัวเอง เขาไปจัดการคนที่คิดจะรอบสังหารฆ่าคุณสายป่าน ความสัมพันธ์นี้ต้องไม่ธรรรมดาแน่

“บาสอีกนานไหมกว่าจะถึงโรงพยาบาล”

เฟอร์ดินานเอ่ยถามลูกน้องคนสนิทด้วยน้ำเสียงร้อนรน คอยเอาเสื้อของตัวเองกดซับไปตรงบาดแผลที่เลือดไหลออกมาเยอะมาก ภายในใจตอนนี้เขารู้สึกหน่วง ๆ เป็นห่วง กังวล กลัวว่าคนในอ้อมกอดจะเป็นอะไร

“อีกไม่นานครับ โรงพยาบาลอยู่ข้างหน้าแล้ว คุณสายป่านเป็นยังไงบ้างครับเจ้านายพยายามปลุกอย่าให้เธอหลับนะครับ”

“ฉันรู้ว่าฉันควรจะทำยังไง เมียของฉันทั้งคน”

เฟอร์ดินานพูดออกไปโดยไม่รู้ตัว คำว่า “เมียของฉันทั้งคน” ทำให้ บาสเตียนฟังแล้วต้องชะงักไปทันใด! บาสเตียนมองกระจกการกระทำและคำพูดมันชัดมากตอนนี้ความรู้สึกของเขามันสับสนไปหมด ตั้งแต่เมื่อไหร่ ตอนไหน ถ้าคุณสายป่านเป็นเมียของคุณเฟอร์ดินานเขาก็ต้องเคยเห็นหรือรู้ข้อมูลมาบ้างตลอดระยะเวลาที่ทำงานด้วยกันเขาไม่เคยเห็นคุณสายป่านเข้ามาในชีวิตของคุณเฟอร์ดินานมาก่อนแล้วคุณเฟอร์ดินานไปมีเมียเป็นคุณสายป่านตั้งแต่เมื่อไหร่ ภายในใจของเขาตอนนี้มันจุก คำถามมากมายมันอยู่ข้างในสมองเต็มไปหมด

“ถึงแล้วนะครับ คุณเฟอร์ดินาน”

บาสเตียนรีบวิ่งลงไปเปิดประตู หมายจะเข้าไปช่วยอุ้มร่างของคนที่ตอนนี้ได้สลบไป เลือดที่เลอะเปอะเต็มเสื้อของคุณเฟอร์ดินาน

“เดี๋ยวผมอุ้มเธอลงไปให้เองนะครับ”

เฟอร์ดินานมองตาขวางคนที่กำลังจะมาขออุ้มเมียของเขา โดยที่ตัวเองเผลอลืมไปว่า บาสเตียนไม่รู้

“ไม่ต้อง! นายถอยไป พยาบาลเข็นรถมาแล้ว”

บาสเตียนตกใจสายตาที่บ่งบอกชัดเจนมากว่า อีกฝ่ายหวงไม่อยากให้ใครแตะต้องคนที่อยู่ในอ้อมกอด บาสเตียนมองความห่วงใย คอยลูบใบหน้า ซับเลือดให้อย่างนุ่มนวลเหมือนกลัวคนที่ไม่ได้สติจะจากไป

เมื่อบุรุษพยาบาลเข็นรถมารับ รีบดูแลทันที พร้อมกับนำร่างของที่ยังไม่ได้สติไปส่งห้องฉุกเฉินที่มีหน่วยแพทย์รอรับช่วงรักษาต่อ

แพทย์ที่เข้ามาดูแลกำลังสอบถามถึงสาเหตุอาการเบื้องต้น เฟอร์ดินานตอนนี้ตัวเองกำลังรู้สึกระวนกระวายใจ

“หมอ! ช่วยเมียผมด้วย...เมียผมถูกยิง” น้ำเสียงร้อนรนพูดบ่งบอกสถานะ

“ครับ ครับ” นายแพทย์ที่มาทำการรักษาเห็นอาการของคนที่แสดงตัว ว่าเกี่ยวข้องเป็นอะไร นายแพทย์จำใบหน้าชื่อของคนที่กำลังจิตใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัวได้fu

“หมอต้องช่วยเมียผมนะครับ” เฟอร์ดินานยึดท่อนแขนของคุณหมอเอาไว้พร้อมกับเอ่ยขอร้อง

“ถ้าอย่างนั้นเชิญคุณรออยู่บริเวณด้านนอกก่อนนะครับ ผมจะนำคนไข้เข้าห้องผ่าตัดด่วนเพราะไม่แน่ใจว่า กระสุนถูกส่วนสำคัญตรงไหนบ้างเชิญ สามีคนไข้ไปนั่งรออยู่ด้านนอกก่อนครับ”

“ผม...เมีย” เฟอร์ดินานทำท่าทางไม่ยอม

“เชิญรอด้านนอกครับ” นายแพทย์เอ่ยย้ำอีกครั้งแบบสุภาพ

“ผมขอรออยู่ตรงแถวนี้จะได้ไหม” เฟอร์ดินานพูดน้ำเสียงอ้อนวอน ยืนยันว่าจะไม่จากไปไหน ใจมันรู้สึกห่วงอีกฝ่ายมาก มากจริงๆ

“เจ้านายครับ ออกไปก่อนเถอะนะครับ คุณหมอจะได้รักษาคุณสายป่านได้สะดวก” บาสเตียนเดินเข้ามาพาตัวเฟอรืดินาน เจ้านายตัวเองออกไปรอยังด้านนอกตามคำขอร้องของแพทย์

เฟอร์ดินานหันไปมองหน้าบาสเตียนด้วยสายตาขวาง ๆ หลังจาก บาสเตียนลากออกมาจากห้อง เฟอร์ดินานถอนหายใจอย่างหงุดหงิดก่อนจะหันไปต่อว่าลูกน้องคนสนิท

“บาสนายชักจะยุ่งไม่เข้าเรื่อง ฉันเป็นห่วงเมียฉันนายรู้ไหม” น้ำเสียงฮึดฮัดไม่พอใจของเฟอร์ดินานที่ส่ง

“ผมรู้ว่าเจ้านายห่วงคุณสายป่าน แต่จะไปขว้างการช่วยเหลือไม่ได้ เจ้านายอยู่ในนั้นก็ช่วยอะไรคุณสายป่านไม่ได้ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของแพทย์ดีกว่า ตอนนี้เจ้านายควรจะหันมาตอบคำถามผมว่า ทำไมเจ้าถึงเรียกคุณสายป่านว่าเป็นเมีย”

บาสเตียนอดที่จะไม่ถามไม่ได้ ตัวเขาต้องการคำตอบชัดเจน ตอนนี้เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังแหมือนคนโง่ ทำไมคุณเฟอร์ดินานไม่บอกเขามาตรง ๆ ไปเลย ทำไมปล่อยให้เขาหลงรักคุณสายป่าน ทำไมถึงให้เขาคิดไปเองอย่างนั้น

“ทำไมนะเหรอ ก็เพราะสายป่านเขาขอร้องให้ฉันสัญญาว่า จะไม่บอกเรื่องที่เป็นเมียฉันให้กับใคร ส่วนเรื่องที่นายอยากจะรู้ว่า ฉันได้สายป่านเขาเป็นเมียยังไง ฉันไม่ขอตอบ ฉันจะขอร้องให้นายเลิกคิดกับคนที่จะเป็นนายหญิงของนายในอนาคต เห็นแบบนี้ฉันคงจะไม่ปล่อยให้คนที่คิดปองร้ายเมียของฉันลอยนวล และขอโทษนายก็แล้วกันที่ฉันไม่บอกความจริงออกไปก่อนหน้านี้ ถ้ามันเป็นเพียงแค่ความชอบนายจงอย่าได้คิดอะไรไปไกลมากกว่านี้เข้าใจไหมบาส”

ขณะที่ทั้งสองกำลังพูดคุยกันอยู่นั้นได้มีพยาบาลเดินออกมาเพื่อขอลายเซ็นยืนยันของญาติให้ทำการผ่าตัด เฟอร์ดินานรีบเดินเข้าไปหาอย่างรวดเร็ว เพราะรู้สึกร้อนใจกับอาการของสายป่าน

“เมียผมเป็นยังไงบ้างครับ” เฟอร์ดินานได้เอ่ยถามพยาบาลทันที

“ตอนนี้ทางเรากำลังจะเตรียมการผ่าตัดเอากระสุนที่ฝังดูด้านในออก อาการของคนไข้ยังไม่รู้สึกตัว ตอนนี้คนไข้เสียลือดมาก จึงจำเป็นต้องให้เลือดด่วน คุณบอกว่าเป็นสามีดังนั้นดิฉันขอให้คุณเป็นคนเซ็นยินยอมเพื่อให้ทางโรงพยาบาลทำการรักษาด้วยนะคะ”

“ครับ” เฟอร์ดินานรับเอกสารมาเซ็นแบบงง ๆ เมื่อเซ็นเอกสารเสร็จเขาจึงถามคำถามย้ำแบบเดิม

“เมียผมจะไม่เป็นไรใช่ไหมครับ” เฟอร์ดินานไม่เคยมีความรู้สึกแบบนี้มาก่อนในชีวิต ความรู้สึกเป็นห่วงใครมากที่สุด ไม่อยากให้จากไปไหน ความรู้สึกมันเกิดขึ้นมาอย่างรวดเร็ว ความเป็นห่วงคนที่อยู่ในห้องผ่าตัดจับใจ

“เจ้านายครับ ปล่อยให้เป็นหน้าที่ของคุณหมอเถอะนะครับ” บาสเตียนปล่อยเรื่องราวอย่างอื่นเอาไว้ที่หลังตอนนี้เขารู้สึกห่วงเจ้านายและคนที่อยู่ในห้องผ่าตัดมากกว่า

“บาสฉันรู้สึกไม่ดีเลย ก่อนหน้านี้ฉันคิดว่า ตัวฉันจะไม่รักใครนอกจากแยม ฉันคิดมาตลอดว่าฉันยังรักแยมอยู่มาก พอมาวันนี้ฉันเห็นสายป่านล้มลงไป ฉันรู้สึกกลัว กลัวว่าเขาจะเป็นอะไร ฉันยังไม่ทันจะเริ่มทำอะไรให้เขาเลยสักอย่าง ฉันพยายามจะไม่สนใจผู้หญิงคนนี้ คนที่ฉันฝันถึงตลอดเวลาวันนั้นที่นายเห็นสภาพฉันเป็นแบบนั้นก็เพราะฉันฝันถึงเขา”

บาสเตียนยืนนิ่งฟังสิ่งที่เจ้านายตัวเองระบาย ฟังแล้วพูดอะไรไม่ออก สมองมึนไปหมด สิ่งที่คิดมันก็พูดออกมาไม่ได้ ได้แต่นิ่งรับฟังเจ้านายตัวเอง

เวลาผ่านไปนานหลายชั่วโมงทุกอย่าง ยังนิ่งมีแต่พยาบาลวิ่งกันวุ่น เฟอร์ดินานใจจริงอยากจะเดินเข้าไปสอบถามแต่มันคงจะไม่เหมาะสมสักเท่าไหร่

เฟอร์ดินานได้แต่นั่งนิ่ง สมองมันล้าไปทั้งร่างกายเหมือนคนจะหมดแรง อาการแบบนี้มันคือความรู้สึกแบบไหน เฟอร์ดินานเอามือลูบไปบนใบหน้าที่มีน้ำตาคลออยู่ตรงเบ้าตาตลอดเวลาด้วยความเป็นห่วง

สักพักก็มีสายโทรศัพท์เรียกเข้ามาในเครื่องบาสเตียน มองเบอร์ที่ปรากฏก็รู้ว่าเป็นเบอร์ของมาดาม ส่วนเรื่องที่โทรมาก็คงหนีไม่พ้นเรื่องที่ลูกชายทิ้ง งานเลี้ยงแน่นอน

“ครับ มาดาม”

มาดามโซเฟียนายหญิงของตระกูลคาร์เธอร์ รู้สึกไม่พอใจการกระทำของลูกชายคนเดียวของท่านมาก ที่ทิ้งงานเลี้ยงของสมาคมและเงียบหายไปเลยจน ตัวท่านต้องให้เพื่อนรักคนสนิทดำเนินการดูแลแทนเพราะตัวท่านบินกลับไปก็คงจะไม่ทันการ ความโมโหเพิ่มมากขึ้นเมื่อลูกชายตัวดีไม่ยอมรับโทรศัพท์

“เจ้านายเราไปไหน ทำไมไม่รับโทรศัพท์มันเกิดเรื่องอะไรกันแน่ บาสเตียน” น้ำเสียงดุบ่งบอกอารมณ์ของมาดามใหญ่ตอนนี้

บาสเตียนได้ฟังน้ำเสียงของมาดามรีบเดินเข้าไปถามเจ้านายทันที ว่า จะให้ตอบมาดามโซเฟียไปว่าอย่างไร

“คุณเฟอร์ดินานมาดามโทรมาถามว่าเจ้านายอยู่ไหน จะให้ผมบอกไปว่ายังไงครับ”

“นายบอกแม่ฉันไปว่า ฉันไม่สบายอยู่โรงพยาบาลแค่นั้นนายก็ไม่ต้องพูดอะไรต่อ”

บาสเตียนพยักหน้าในใจกลับคิดว่า มันคงจะไม่จบง่ายแน่นอนถ้า มาดามโซเฟียรู้ว่าลูกชายคนเดียวอยู่โรงพยาบาล

“เออ...คุณเฟอร์ดินานป่วยครับมาดาม ตอนนี้กำลังอยู่ในห้องตรวจร่างกายอยู่...”

เมื่อบาสเตียนพูดยังไม่ทันจบ และไม่สามารถพูดอะไรต่อ ความร้อนใจด้วยความเป็นห่วงลูกชายคนเดียวก็ใส่มาเป็นชุด นั้นไงละเขาคิดไว้แล้วว่า มันไม่จบง่าย ๆ แค่พูดว่าเจ้านายป่วยท่าทางคงจะเคลียกันยาว เขาเลยขออนุญาติออกไปพูดด้านนอกไม่อยากรบกวนการทำงานของพยาบาล

เฟอร์ดินานตอนนี้ไม่อยากจะตอบคำถามหรือต้องการอธิบายเรื่องราวที่จะเกิดขึ้นในอนาคต สิ่งที่พะวงตอนนี้คือคนที่กำลังอยู่ในห้องผ่าตัด มันนานหลายชั่วโมงแล้ว ยังไม่ทีท่าว่าหมอหรือพยาบาลจะออกมาจากห้องผ่าตัดเลย ช่วงที่กำลังก้มหน้าเพื่อคิดอะไรอยู่ ประตูห้องผ่าตัดก็ถูกเปิดออก เฟอร์ดินานรีบลุกเข้าไปหานายแพทย์ทันที

“อาการของเมียผมเป็นยังไงบ้างครับ”

เฟอร์ดินานเดินเข้าไปจับท่อนแขนของนายแพทย์ ตัวเองรู้สึกไม่ค่อยโอเค เมื่อนายแพทย์ส่งยิ้มกลับมาให้พร้อมกับตบไปท่อนแขนอย่างเข้าใจความรู้สึก

“ปลอดภัยแล้วครับ การผ่าตัดทุกอย่างผ่านไปได้ด้วยดี คุณเฟอร์ดินานไปรอที่ห้องพักเลยก็ได้นะครับ ผมก็พึ่งจะรู้ว่าคุณเฟอร์ดินานมีภรรยาก็วันนี้ ขอบคุณนะครับที่ไว้วางใจโรงพยาบาลของเราในการดูแลคนรักของคุณ”

เฟอร์ดินานตกใจคำพูดของนายแพทย์ที่บอกเป็นนัยๆ ว่ารู้จักเขา ได้ฟังก็รู้สึกเขินและงงๆ

“คุณหมอรู้จักผมด้วยเหรอครับ”

“รู้สิครับ นักธุรกิจเจ้าของสายการบิน” นายแพทย์เอ่ยยิ้ม ๆ

“เอ่อ...ครับ ขอบคุณที่ช่วยชีวิตภรรยาของผม” เฟอร์ดินานพยักหน้าฉีกรอยยิ้มให้บางๆ

เฟอร์ดินานเดินตรงไปยังห้องของผู้ป่วยนอนพัก เมื่อเข้าไปในห้องก็เจอร่างของหญิงสาวที่นอนหลับสนิทใบหน้าไร้การตกแต่ง แต่ก็สวย เขาเห็นพยาบาลกำลังดึงผ้าขึ้นไปห่มให้คนนอนหลับสนิทหลังจากออกห้องผ่าตัดอยู่บนเตียง

“ไม่ทราบว่า มีคนอยู่ดูแลคนไข้ที่พึ่งผ่าตัดหรือเปล่า ถ้าไม่มีคุณสามารถเรียกพยาบาลเข้ามาช่วยดูแลได้นะคะ” พยาบาลหันมาพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มอย่างเป็นมิตร

“ไม่เป็นไรครับ ผมจะดูแลภรรยาของผมเอง” เฟอร์ดินานตอบพยาบาลก่อนมองไปยีงคนที่หลับตาพริ้มอยู่บนเตียง ความรู้สึกโกรธคนที่คิดจะฆ่าเมียเขา พวกมันทำให้เมียเขาต้องมาอยู่ในสภาพนี้

“โอเคค่ะ ช่วงนี้คนไข้อาจจะหลับยาว น่าจะเป็นช่วงสายๆ ของวันพรุ่งนี้ถึงจะรู้สึกตัว คืนนี้อาจจะมีไข้อยู่บ้าง แต่คุณหมอสั่งให้ฉีดยาแก้ไข้เอาไว้ให้แล้ว แต่ถ้าหากยังมีไข้สูงหรือมีอะไรผิดปกติ คุณสามีกดปุ่มเรียกพยาบาลได้เลยนะคะ”

หลังจากพยาบาลพูดอธิบายทุกอย่างเสร็จก็ขออนุญาติเดินออกจากห้องไป เขาได้เดินเข้าไปหยุดอยู่ข้างเตียงกุมมืออีกฝ่ายเอาไว้แล้วจุมพิตไปบนหลังมือ มือของเขาก็เขี่ยปัดเส้นผมที่ปกคลุมใบหน้าเบาๆ กลัวว่าอีกฝ่ายจะรำคาญ

โดยที่ตัวเองไม่รู้ว่า มีสายตาที่แอบมองการกระทำอยู่ตรงประตู บาสเตียนเห็นสิ่งเจ้านายทำแล้วรู้สึกว่า คงจะต้องตัดใจ คุณเฟอร์ดินาน ไม่เคย ใส่ใจผู้หญิงคนไหนมาก่อนมากสุดที่เห็นก็คุณพิมอัปสรคนเดียวที่เขารู้ว่าเจ้านายเขารักมาก แต่สำหรับคุณสายป่านคงจะสำคัญมากถึงได้กล้าพูดว่า เป็นเมียได้อย่างชัดเจนแบบนี้ บาสเตียนเห็นแล้วไม่อยากจะเข้าไปขัดจังหวะคงจะต้องไปสืบเรื่องราวของคุณสายป่าน เขาแน่ใจว่าคุณเฟอร์ดินานจะต้องเช็กว่าใครคือคนที่กำลังคิดไม่ดีกับคุณสายป่านแน่นอน