One Stormy Night

Chapter Two

MY MIND BROUGHT ME BACK TO REALITY as I realized that I’m naked in front of him, and he’s damn naked too.

Mabilis pa sa alas kwatro na kinuha ko ang hinubad kong bestida at sinuot ulit ito.

“What the hell are you doing here in my room!?” I shrieked out.

“I should be the one asking you that. What are you doing here in my room?” he asked.

Prente siyang naglakad papunta sa closet na parang wala lang sa kanya na ngayon ay hubad siya sa harap ko. Napalunok ako at agad na nag-iwas ng tingin.

Lumapit ako sa bedside table, kinuha ang susi na ibinigay ni Ate Karma at tinignan ang room number.

“Room 406, this is my room, A-Adrian.” I don’t know why but I feel like it’s hard for me to say his name.

Humarap siya sa akin kaya nag-iwas ako ulit ng tingin.

“Right, room 406, and this is my room.”

“Magbihis ka nga!” Sigaw ko at tumalikod sa kanya at inabot ang telepono na nasa bedside table para tumawag sa may lobby, “Damn! They’re not picking up!” inis na saad ko at sinubukan pa.

Agad akong nanghina at nabitawan ko ang hawak na telepono nang maramdaman ang magkabilang kamay ni Adrian na yumapos sa akin mula sa likod ko.

“W-What do you think are you doing?” humarap ako sa kanya at sinubukan siyang itulak pero masyado siyang malakas.

“I waited for you yesterday.” He whispered in a low voice, “I want to talk to you.”

Yeah, I know exactly that he’ll wait for me. Hindi ko alam kung paano ko siya nagawang takasan.

“W-We don’t have anything to talk about. Let go of me, please.”

“No. I already told you. No. Minsan na kitang pinakawalan dahil sa katangahan ko at hinding-hindi ko na gagawin ulit iyon.”

Nag-iwas ako ng tingin at pilit pa rin siyang itinutulak. Ang init ng katawan niya ay nagbibigay sa akin ng kakaibang pakiramdam pero pinilit kong iwaksi iyon sa isip ko.

“T-There might be an error k-kaya pareho tayong sa room na ito, a-ako na lang ang lilipat.” Mahinang saad ko.

Imbes na sumagot ay mas hinila niya ako papalapit sa kanya at niyakap ng mahigpit.

He placed his head on my right shoulder and damn! I hate this feeling he’s causing me.

“Fully booked na ang Lake House. It’s actually a good thing that the owner is one of my buddies. Napaki-usapan ko na bigyan ako ng susi ng k’wartong ookupahan mo.”

Literal na napanganga ako sa sinabi niya.

“Y-You planned this! Are you stalking me now?”

“I did stalk you for almost two years now. Hindi ko alam kung paano ako lalapit sa ‘yo. Hindi ko alam kung paano kita kakausapin dahil… dahil alam ko na nasasaktan ka pa rin hanggang ngayon. Kaya binigyan kita ng oras. But damn, I just can’t take it anymore.”

Natahimik ako sa sinabi niya.

Ito ang isa pa sa mga bagay na kinatatakutan kong mangyari.

“L-Let go of me, Adrian. If you want this room then you can have it all you want for all I care. Just… just get out of my sight.”

Instead of answering, he lifted me up and I nearly jump out of startle. In an instance, I just found my lips next to his. He kissed me thoroughly.

He tried to open my mouth using his tongue, as if on cue, I gave him a way. I gasped as I felt his tongue sensually grinding against mine.

Shit. This is not so good.

Damn. I want to stop him but my mind didn’t want to cooperate. I’m trying my best to fight the temptation brought by this Greek-God-Like man in front of me but he’s just so good at it.

Nanghihina ako.

Biglang may namuong luha sa mga mata ko sa reyalisasyon na hanggang ngayon ay mahina pa rin ako. Wala akong magawa kahit na ano ang gusto niyang gawin.

Mahal na mahal ko siya at para akong laruan lang sa kanya. Itatapon kapag pinagsawaan, pupulutin kapag gustong gamitin.

Small sobs came out from my mouth and he stopped from what he’s doing as he heard it from me.

“I… I’m sorry.” He whispered and he let go of me.

I bowed my head down and let the tears from falling.

“Your sorry will never lessen the pain. Your sorry will never take back what has happened. Your sorry will never save me from those nightmares. And I don’t need your sorry!”

“Baby, look at me please…”

Marahan niyang hinaplos ang mukha ko at sinubukang iharap sa kanya pero nag-iwas ako ulit ng tingin.

I badly want to scream to his face right now how damn hurt I was and still am. Pero bukod sa kakarampot na hinanakit ay wala na akong masabi. Pakiramdam ko ay hindi ko pa kayang sabihin ang lahat.

“Alam ko wala na akong magagawa para pawiin ang lahat ng sakit na naiparamdam ko sa ‘yo. Tanga ako e. Ang laki kong tanga. Pero maniwala ka, walang-wala akong magawa noong mga panahong iyo-”

“Mommy… Daddy…” bigla siyang natigilan nang marinig ang pag-iyak ni Tanner.

Kaagad ko namang pinunasan ang mga luha ko tapos ay naglakad papalapit sa pamangkin ko.

“Hey, buddy.” Nakangiti kong saad. Tinignan ko ng bata na may halong pagtataka, alam ko na hindi niya ako kilala. “Tara? Puntahan natin sina Mommy at Daddy mo.” Ngumiti naman siya sa akin pero hindi sumagot.

Akmang bubuhatin ko na ang bata pero natigilan din nang inunahan ako ni Adrian na ngayon ay may suot nang checkered short at white tee shirt.

“Let’s go.”

Hindi na ako umangal. Hinayaan ko na lang siyang buhatin si Tanner. Nagulat ako pagkalabas namin nang hawakan niya ang kanang kamay ko gamit ang kaliwang kamay niya. Sinubukan kong kumawala pero masyadong mahigpit ang pagkakahawak niya.

Napayuko ako nang maramdaman ang tingin ng maraming tao sa gawi namin.

“Woah! What a perfect picture of a one big happy family!” saad ni Krypton.

Nag-angat ako ng tingin at tinignan si Kuya Thunder at Kuya Youan na nakatas ang isang kilay kay Adrian.

“If you hurt her again in any ways, I’ll kill you, Hernandez.” May bakas ng pagbabanta sa boses ni Kuya Youan.

Naguguluhan ako. Hindi ko sila maintindihan. Pakiramdam ko ako lang ang walang alam.

“Try me, Del Valle.” Adrian replied nonchalantly.