Michelle
Ilang buwan ang lumipas ay narito lamang ako sa bahay kung saan ako pina-stay muna ni Lance. Every week lamang siya pumupunta at bumibisita sa akin. Wala na rin akong balita kay Lucas mabuti naman at hindi niya pa kami natutunton. Mabuti na lamang ay may nakilala akong kapitbahay dito, malapit lamang ang kaniyang bahay dito sa amin.
“Magandang umaga, Carl,” masayang bati ko sa aking kapitbahay. Ngumiti naman siya sa akin at kumaway. Siya ang kapitbahay ko rito, mabuti nga ay kababayan ko siya. Kung ‘di ay mano-nosebleed ako kapag Amerikano siya.
“Magandang umaga rin sayo, Mich. Kumusta? Ang laki na ng tiyan mo. Malapit ka na ring manganak, ngayon ang kabuwanan mo, hindi ba?”
Mich ang tawag niya sa akin, mas gusto niya kasi ang Mich para pareho raw kaming isang syllable, Mi
