Parmakları tenimi delip geçmek ister gibi sıkıyken, bir an kendime onun akıl sağlığının yerinde olmadığını hatırlattım. Kötü biri değildi. Aklını yitirmişti. Ya da ben daha fazla korkmamak için kendimi kandırıyordum.
Bir anda beni iterek bıraktığında sendeleyerek bir kaç adım geriledim. Az önce ağlıyorken hemen ardından boğazımı sıkıp beni tehdit etti. Artık kişilik bozukluğu olduğuna kesinlikle emindim. Bunun yanı sıra kontrolsüz gücü vardı ve ikisinin birleşimi felaketten daha korkunç görünüyordu. Hatta bu felaketin ta kendisiydi.
"Bağlamamı istemiyorsan uslu dur," dedi ve kapı araladığında dışarıya çıkan gölgesini gördüm. Yine beni yalnız bırakıp gitmişti ancak bu sefer burada kalmaya niyetim yoktu.
Ona yardım edeyim derken bir gün elinde kalmayacağım ne malûm? Buradan bir an önce ka
