BİRKAÇ HAFTA SONRA
Gülçin
Evde durdukça kafayı üşütecek gibi oluyordum. Öfkem, gururum, kıskançlığım, aşkım, merhametim, hayallerim, hayal kırıklıklarım… Ne varsa üstüme gelip beni boğuyordu. Okulun başlamış olması sadece okulda olduğum zaman beni sakinleştiriyor, sonrasındaysa beynimin içindeki örümcekleri kimse durduramıyordu. Alp’le okulda karşılaşmamaya çalışıyordum ve sürekli köşe kapmaca oynuyordum. O da zaten güçsüz, renksiz, neşesiz biri haline gelmişti. Arada Sinemis bana ondan bahsediyordu. Dinlemek istemediğimi söyleyip susturamadığım zamanlardan öğrendiğim kadarıyla Gürkan Bey’in terapilerini aksatmıyordu. İlk haftalara nazaran daha iyiydi durumu. Başka bilgim yoktu, Sinemis bazen ısrarcı olmuyordu anlatmak konusunda ve ben de öğrenemiyordum neler olup bittiğini. Bildiğ
