Halo-halong emosyon ang nararamdaman ko ngayon. Nasasaktan ako dahil pakiramdam ko hindi niya nakita ang efforts ko. Though, I know that it was not his fault. Nahihiya din ako dahil pakiramdam ko isang kahibangan lang lahat ng ginawa ko.
Sino nga ba naman ako para umasa na mapapansin ni Sir ang isang estudyanteng katulad ko?
Higit sa lahat naiinis ako sa sarili ko. Bakit kailangan kong masaktan? Bakit hindi ko kayang balewalain yung sakit? Bakit hindi ko hinanda ang sarili ko na darating ang araw na 'to? Kasalanan ko na umasa ako.
Kahit inaantok ay pinilit kong kumilos para maghanda sa pag pasok. Gustuhin ko man lumiban sa klase ngunit iniisip ko ang maaari kong ma-missed na quiz at discussion sa araw na iyon.
Hanggang matapos ko ang mga klase ko ay pakiramdam ko nasa malayo naman ang
