Betrayed HEART: The Mafia Queen's Revenge

Zyler's POV "Ohhhhhhh.... aaahhhhh... faster babe..." Hawak ko ang magkabilang balakang ng aking kasintahan na si Rhoda, nakaupo siya sa aking ibabaw habang mabilis kong inaangat ang puwitan niya upang mas lalong bumilis ang pag-galaw niya sa ibabaw ko. "Ohhhh shiiit... ang sarap mo mahal ko..." Tumitirik na ang mga mata ko habang nagtataas-baba sa ibabaw ko ang aking girlfriend. Napupuno ng mga ungol namin ang maliit na tahanan nila. Wala dito ang kanyang ina. Nagtitinda ito sa palengke ng mga isda habang kami naman ng nobya ko ay nagpapakasarap sa kandungan ng bawat isa. Lihim lamang ang aming relasyon, ayaw muna niyang malaman ng kanyang ina ang tungkol sa aming lihim na ugnayan. Hinagod ko ang malulusog na dibdib ng aking nobya habang sige lamang siya sa pagtaas-baba sa aking ibabaw. Para akong mababaliw sa sarap ng aming pinagsasaluhan. Bawat pagbagsak ng kanyang puwitan sa ibabaw ko, ramdam ko ang sikip ng yungib ng kanyang hiyas. Hindi rin nagtagal ay sabay naming naabot ang sukdulan ng kaligayahan. Agad kong niyakap ang hubad niyang katawan habang nararamdaman ko ang pagsurumpit ng likido ko sa kaloob-looban niya. "Pagod na ako mahal ko." Bulong niya. Hindi na nga namin mabilang kung ilang beses namin pinagsaluhan ang nakaw naming sandali. Nahiga siya sa ibabaw ko kaya niyakap ko ang hubad niyang katawan. Halos araw-araw namin itong ginagawa sa tuwing wala ang kanyang ina. Naririnig ko na ang malalim niyang paghinga kaya alam kong nakatulog na ito. Ipinikit ko ang aking mga mata, iniisip ko ang dahilan kung bakit ako nandito sa lugar na ito. Ako si Zyler Zev Dux. Pero hindi alam ni Rhoda ang tunay kong pangalan at ang tunay kong pagkatao. Kilala lamang niya ako sa pangalang Kristoffer Amorsolo, at hindi ko alam kung kaylan ko maipagtatapat sa kanya ang buong katotohanan tungkol sa pagkatao ko. Nandito ako ngayon sa lugar nila sa Novaliches, nagpapanggap na mahirap at naninirahan sa lugar na ito bilang kapitbahay nila. Ako lang naman ang pinuno ng Dark Inferno mafia organization, at ang kanyang kaibigan na si Arturo Santos ang dahilan kung bakit ako nagpapanggap na mahirap. Kapag natapos na ang problema ko sa kanya, at kapag nakuha ko na ang impormasyong nais ko, saka na ako magpapakilala ng lubusan sa kanya. "Babe, gising ka ba?" Hindi siya sumasagot kaya alam ko na tulog na tulog na nga ito. Maingat akong tumagilid upang maihiga ko siya sa papag na hindi ito nagigising. Pagkatapos ay tumayo na ako at nagbihis. "Babe, aalis na ako. Baka abutan ako ng iyong ina." Bulong ko, bahagya ko pang niyugyog ang kanyang katawan kaya nagmulat ito ng mga mata. "Aalis ka na ba? Hindi ka pa nag I love you sa akin." Sabi niya. Mulat na mulat ang mga bilogan nitong mga mata. Natawa naman ako dahil nanunulis pa ang nguso nito at humihingi ng halik sa akin. Pero bago ko pa mahalikan ang kanyang labi ay nagulat kami sa malakas na sigaw ng isang babae. "Hoy, Rominda, lumabas ka diyan! Magbayad kayo ngayon ng upa kung ayaw ninyong matulog sa lansangan ngayong gabi!" Sigaw ng isang boses ng babae mula sa labas. Kinakalabog pa nito ang pintuan ng bahay na tinitirhan ng aking nobya. Napatingin sa akin si Rhoda, hindi nito malaman ang kanyang gagawin kaya napakunot noo ako. "Naku, wala pa kaming pera ni nanay. Huwag kang maingay diyan, kunwari walang tao dito." Sabi niya. Muling kumunot ang noo ko. Pinagtataguan ba nila ang may-ari ng bahay na tinutuluyan nila? "Magkano ba ang utang ninyo sa upa?" Tanong ko. Pilit na ngiti ang gumuhit sa kanyang labi, at ang sabi niya ay dalawang buwan na ang utang nila dito sa bahay. Kapag daw hindi pa sila nakapagbayad ay masisipa na sila palabas ng bahay na ito. "Ako ang bahala sa kanya. Dito ka lang at huwag na huwag kang lalabas. Ako na ang bahala sa lahat at sisiguraduhin ko na hindi na niya kayo guguluhin pa." Sagot ko. Inayos ko ang suot ko, sinuklay ko ng aking mga daliri ang may kahabaan kong buhok. Titig na titig naman sa akin ang nobya ko, napangiti ako at sinabi ko sa kanya na magbihis na at baka abutan pa siya ng kanyang ina na walang saplot, siguradong magwawala 'yon. Lumabas ako ng bahay nila, Nagulat pa sa akin ang isang ginang na kunot ang noo, salubong ang mga kilay at mukhang napaka suplada. "Sino ka? Ano ang ginagawa mo sa loob ng bahay nila Rominda?" Hindi ako kumibo, nakatayo lamang ako sa harapan niya. Tumingin ako sa aking paligid at bahagya kong iginalaw ang ulo ko. Isang senyales 'yon kaya agad na naglapitan sa akin ang aking mga tauhan na nagpapanggap na naninirahan sa lugar na ito. "Kausapin mo sila kung magkano ang kailangan mong bayad sa bulok na bahay na 'yan. Babayaran kita, kahit na magkano, pero huwag na huwag mo nang ipapakita pa ang pagmumukha mong 'yan sa lugar na ito kung ayaw mong mabura sa mundo. Kahit na magkano, basta tigilan mo lang sila." Napatingin siya sa akin, pagkatapos ay sa mga tauhan ko. Tila ba hindi ito naniniwala sa mga sinasabi ko. "Sampong milyon. Kaya mo bang bayaran ng sampong milyon ang nabubulok na bahay na 'yan?" Natawa ako. Mukhang pera ang babaeng ito. Ang maliit niyang bahay na ito na tagpi-tagpi, gusto niyang bayaran ko ng sampong milyon? "Okay. Ilabas mo ang titulo ng lupa at bahay na 'yan. Ilalabas naman ng mga tao ko ang sampong milyon na gusto mo. Pero tandaan mo, sa oras na makita ko pa ang pagmumukha mo sa lugar na ito, ipapatapon kita sa ilog Pasig. Tandaan mo, wala kang pagsasabihan na binili ko ang bahay na 'yan para sa kanila. Naiintindihan mo ba ako?" Mabilis siyang tumango. Napakalaki ng pagkakangiti niya. Paano nga bang hindi? Sampong milyon ang hinihingi niyang kapalit sa maliit na bahay na ito. Napapailing ako ng aking ulo, pero maliit lang para sa akin ang sampong milyon at madali ko lang din itong kikitain. "Makakaasa ka na walang makakaalam ng kahit na sino. Basta siguraduhin mo lang na hindi tumatalbog ang tseke mo." Natawa ako sa tinuran niya. Isa akong Dux, wala pang tseke ang tumalbog sa amin. Iniwanan ko na sila, dinala naman sila ng babaeng 'yon sa maliit din niyang bahay kaya bigla akong napahinto sa paglalakad. Bago pa sila makapasok sa maliit na bahay ay hinarap ko ulit siya. "Kasama ang bahay na 'yan sa sampong milyong piso." Sabi ko. Tumango lang siya, at hindi pa rin nawawala ang ngiti sa labi niya. Naupo ako sa kawayang upuan na nasa harapan ng maliit kong bahay. Naglabas ako ng sigarilyo at tumingin ako sa bahay nila Rhoda. Ipapaayos ko ang tagpi-tagpi nilang bahay at ang butas-butas nilang bubong para naman kapag umuulan ay hindi napupuno ng kaldero ang loob ng kanilang bahay. "Baka nakakalimutan mo kung ano ang misyon natin sa lugar na ito? Sampong milyon? Binili mo ang barong-barong na 'yan sa ganuon kalaking halaga? In love ka na ba sa kanya? Ang kaibigan niyang si Arturo ang pakay natin, huwag mong seryosohin ang pakikipag relasyon mo sa kanya." Mahinang sabi ni Dante. Siya si Dante Svensson, ang kanang kamay ko, at ang matalik kong kaibigan. Kapag wala ako, kapag may misyon na gusto kong ako ang humahawak... siya ang itinatalaga kong pinuno ng Dark Inferno. "Hindi ako makakakilos ng maayos kapag laging may kumakatok sa pintuan nila. At least, nabawasan ako ng isang problema." "Hindi ka makakakilos ng maayos, o hindi ka makaka-iyot ng maayos kapag may laging kumakatok?" Natawa ako sa sinabi niya. Hinitit ko ang sigarilyo ko. Nakita namin ang pagdating ni Aling Rominda, marami itong dalang mga paninda. Mukhang walang benta ang ina ng mahal ko. "Bilhin ninyo ang lahat ng paninda niya." Utos ko, and took a deep drag from my cigarette, letting the smoke linger for a moment. "What? Ano naman ang gagawin namin sa mga gulay at isdang 'yon?" I gave him a look. He sighed deeply and nodded. "Fine." Tumayo ito at nilapitan ang isa sa aming tauhan at saka siya bumulong dito. Nakita ko ang pagtango ng kausap niya, pagkatapos ay nagmamadali itong lumapit kay Aling Rominda. Nakita ko ang pagkagulat ng ina ni Rhoda, pero napangiti ito at inilagay sa maraming plastic ang lahat ng kanyang paninda at ibinigay sa mga tauhan namin. "Happy? Tandaan mo bro. Babae ang kahinaan nating mga lalaki kaya huwag kang magpapadala sa damdamin mo." Natawa ako ng mahina. Tinapik ko siya sa kanyang balikat at saka ako tumayo mula sa pagkakaupo ko. "Don't worry. Alam ko ang ginagawa ko." Pumasok na ako sa loob ng maliit kong bahay. Kasunod ko lang siya sa likuran ko kaya nilingon ko siya. Nakataas ang dalawang kilay ko sa kanya at ang mga mata ko ay nagtatanong kung ano ang ginagawa niya sa loob ng bahay ko. "Nagugutom ako. Marami silang biniling isda at gulay. Tatawagan ko si Glenn na dalhan tayo dito ng lulutuin nilang isda at gulay. Magsasaing lang muna ako. Umalis ka sa daraanan ko at ako ay nagugutom." Sabi niya. Natawa na lang ako. Naupo ako sa sofa, habang siya ay nagtitimpla na nang kape. Alas dose pa lang nang tanghali, pero alas singko pa lang nang umaga ay nanduon na ako sa loob ng bahay nila sa tuwing aalis ang kanyang ina. Nagpapakasawa kami sa katawan ng bawat isa, at kapag tumuntong na ang alas onse ay umaalis na ako. In love na nga ba ako kay Rhoda? Siguro nga. Napapailing ako ng ulo, wala ito sa plano ko, pero mukha nga yatang tama si Dante na in love na ako kay Rhoda. Hindi dapat mangyari ito, mapapahamak lamang siya sa piling ko. Isa akong mafia lord at marami akong kaaway na naghahangad ng kamatayan ko. "Damn it!"