เมื่อความเกลียดกลายเป็นรัก

ในห้องนั่งเล่นของคอนโดที่ตกแต่งเรียบหรู เสียงของชายหนุ่มและหญิงสาวดังสะท้อนก้องในบรรยากาศที่กดดัน "ไคร่า ฟังริวก่อนสิ!" เสียงของริวหนักแน่น แต่แฝงไปด้วยความอ่อนล้าที่ไม่อาจปกปิดได้ "ฟังอะไรอีกล่ะริว!" ไคร่าตอบกลับทันที น้ำเสียงของเธอสั่นไหวแต่ดวงตาเต็มไปด้วยความเสียใจ น้ำตาใส ๆ ค่อย ๆ ไหลอาบแก้ม เธอจ้องมองชายที่เธอรัก แต่กลับรู้สึกว่าเขาอยู่ห่างไกลออกไปทุกที "ริวก็รู้ว่าเราพยายามพิสูจน์ตัวเองมาตลอด ไม่ว่าพ่อแม่ของริวจะมองเราไม่ดีแค่ไหน เราก็อดทนมาตลอด แล้วแบบนี้ริวอยากให้เราฟังอะไรอีกเหรอ?" "ริวรู้... ไคร่าช่วยรออีกนิดได้ไหม" ริวเอ่ยด้วยน้ำเสียงเว้าวอน "รออีกเหรอ? รออะไรอีก? ริวก็รู้ว่าพ่อแม่ของริวไม่เคยยอมรับเรา แล้วดูสิ... ตอนนี้ทุกคนก็รู้กันหมดแล้วว่าริวกำลังจะแต่งงานกับคนอื่นที่ไม่ใช่เรา!" ไคร่าพูดทั้งน้ำตา ความน้อยใจในหัวใจระเบิดออกมาเป็นคำพูดที่เจ็บปวด "ไคร่า... เรื่องนั้นริวไม่ได้อยากแต่งเลยนะ! ผู้หญิงที่ริวอยากแต่งงานด้วยคือไคร่า ไม่ใช่คนที่พ่อแม่ริวเลือกมา!" ริวพยายามอธิบาย แม้ในใจลึก ๆ จะรู้ดีว่าคำพูดเหล่านั้นอาจไม่ได้ช่วยอะไร "ถ้างั้น... ไปบอกพ่อแม่ของริวสิ! บอกทุกคนสิ! ว่าคนที่ริวอยากแต่งงานด้วยคือเรา ไม่ใช่คนที่ผู้หญิงคนนั้น" ไคร่ามองริวด้วยสายตาที่เต็มไปด้วยความคาดหวัง แต่เมื่อเห็นเขาเงียบไป สายตานั้นก็กลับกลายเป็นความผิดหวัง ริวอ้าปากเหมือนอยากจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับไม่มีคำใดหลุดออกมา "ทำไมล่ะ? ถ้าริวทำเพื่อเราไม่ได้... งั้นเราคงต้องพอกันแค่นี้!" ไคร่าพูดจบ เธอสะบัดมือริวออกแล้วเดินออกจากห้องโดยไม่หันกลับมามอง "ไคร่า! เดี๋ยวก่อน!" ริวพยายามเรียกเธอ แต่เธอก็เดินจากไปอยู่ดี "โธ่เว้ย!" เขากำหมัดแน่น สายตาที่มองตามเธอเต็มไปด้วยความเจ็บปวด --- ภายในห้องทำงานกว้างใหญ่ของคณกร เจ้าของกิจการห้างสรรพสินค้าระดับประเทศและต่างประเทศ เสียงของบิดาและบุตรสาวดังทะลุความเงียบสงัด "พ่อ! น้ำหวานบอกไปแล้วว่าน้ำหวานไม่อยากแต่งงาน!" น้ำหวานตะโกนด้วยความไม่พอใจ สายตาของเธอเต็มไปด้วยแรงต่อต้าน "น้ำหวาน ลูกต้องแต่ง เพราะคนที่พ่อเลือกให้คือคนที่ดีที่สุดสำหรับลูก" คณกรเอ่ยด้วยน้ำเสียงเด็ดขาด สายตาของเขาเต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ไม่เปิดช่องว่างให้ลูกสาวปฏิเสธ "คนที่ดีที่สุดงั้นเหรอ? เขาเป็นใครกันล่ะพ่อ? น้ำหวานไม่เคยเห็นหน้า ไม่เคยรู้จัก! แล้วพ่อจะให้แต่งงานกับคนที่ไม่มีตัวตนในชีวิตเราได้ยังไง!" น้ำหวานโต้กลับด้วยเสียงแข็งกร้าว "น้ำหวาน พ่อทำเพื่อลูก ทุกอย่างที่พ่อเลือกคือสิ่งที่เหมาะสมที่สุดสำหรับชีวิตลูก!" "เหมาะสม? แต่สำหรับน้ำหวาน มันไม่ใช่! น้ำหวานจะไม่มีวันแต่งงานกับผู้ชายที่น้ำหวานไม่ได้รัก!" น้ำหวานยืนยันเสียงหนักแน่น ดวงตาของเธอจ้องมองผู้เป็นพ่อด้วยความโกรธ "น้ำหวาน พ่อสั่ง! และลูกก็ต้องทำตามคำสั่งของพ่อ!" คณกรพูดด้วยน้ำเสียงที่ดังกว่าปกติ "พ่อ... น้ำหวานไม่ใช่หุ่นเชิดของพ่อนะ! น้ำหวานไม่อยากใช้ชีวิตแบบนั้น!" น้ำหวานพูดจบก็หมุนตัวเดินออกจากห้องทันที โดยไม่สนใจเสียงเรียกของพ่อ คณกรมองตามลูกสาวไปด้วยความกดดันและผิดหวัง แต่เขายังคงยืนยันในสิ่งที่ตัวเองคิดว่าถูกต้อง... เพราะทุกอย่างที่เขาทำลงไป ล้วนเพื่ออนาคตของเธอทั้งสิ้น