เมื่อริวมองเห็นแผ่นหลังของน้ำหวานที่เดินจากไปจนลับสายตา ความรู้สึกขมขื่นก็พุ่งขึ้นมาทันทีในอก เขายืนนิ่งอยู่กลางห้อง มองประตูที่ปิดสนิทด้วยสายตาว่างเปล่า ความโกรธที่เคยปะทุเมื่อไม่กี่นาทีก่อน บัดนี้กลับกลายเป็นความเจ็บปวดที่อัดแน่นในหัวใจ
ริวเงยหน้ามองเพดานพยายามกลั้นความรู้สึกที่ปะทุขึ้นมา เพราะถึงแม้เขาจะพูดจาข่มขู่เธอ แต่ในใจลึกๆ เขาแค่ไม่อยากให้น้ำหวานไป จริง ๆ ริวไม่โทรหาเจมส์ แต่ไม่คิดเลยว่าน้ำหวานจะเดินออกไปโดยไม่สนใจคำพูดของเขาเลย
น้ำหวานที่เดินออกมาจากบ้าน ขึ้นรถยนต์คันที่เธอเคยหยิบกุญแจมาตอนนั้น แม้จะเป็นรถของริว แต่เธอก็ไม่ได้สนใจ น้ำหวานขับรถไปตามถนนที่มืดสนิท หัวใจเต็มไปด้วยความเจ็บปวดที่เธอไม่เคยรู้สึกมาก่อน ภาพและคำพูดของริวยังคงวนเวียนอยู่ในหัวของเธอ
"ฉันเป็นต้นเหตุที่ทำให้ไคร่าตายงั้นเหรอ..." น้ำหวานพึมพำกับตัวเอง น้ำตาไหลลงอาบแก้มขณะที่เธอพยายามบังคับพวงมาลัยด้วยมือที่
