“ยัยฝน! ทำไมมาไม่บอกก่อนเนี่ย?” น้ำหวานเอ่ยบ่นพลางนั่งลงข้างสายฝน พร้อมทำสีหน้าไม่พอใจ
สายฝนที่เห็นท่าทีของเพื่อนก็หัวเราะเบาๆ ก่อนตอบกลับด้วยน้ำเสียงล้อเลียน
“ก็ฉันโทรไปหาแก แต่แกไม่รับสายเองนี่!”
น้ำหวานทำหน้าไม่เชื่อก่อนจะหันไปมองโทรศัพท์ของตัวเองอย่างงุนงง ในขณะที่สายฝนยิ้มพลางเบ้ปากล้อเพื่อน
ริวที่ยืนอยู่ห่างๆ เริ่มหัวเสีย เพราะจังหวะที่เขาอยู่กับน้ำหวานสองต่อสองกลับโดนขัด เขาหันไปมองสายฝนกัลวาคิมด้วยสายตาไม่สบอารมณ์
“ไอ้วาคิม! มึงแม่ง พาเมียมึงมาตอนนี้ทำไมวะ!” ริวเอ่ยพลางหันไปทางวาคิมที่ยืนอยู่ใกล้ๆ
วาคิมได้ยินคำพูดนั้นก็ถอนหายใจ ก่อนตอบกลับอย่างหัวเสียไม่แพ้กัน
“กูจะไปรู้ไหมวะ ก็เมียกูอยากมา”
สายฝนที่เห็นริวกับวาคิมเริ่มเถียงกันก็เอ่ยแทรกเสียงดัง
“พี่คิม พี่พาพี่ริวออกไปก่อน ฝนจะคุยกับเพื่อน!” สายฝนพูดพลางทำมือโบกไล่ทั้งสองให้ออกไปจากร้าน
“เอ้า! แล้วพี่ผิดอะไร” วาคิมหันไปถ
